ΣΤΡΑΤΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ Vol.I

Δώδεκα μέρες στα χακί…δεν συνήθιζα να μετράω τις μέρες, συνήθισα πλέον να μετράω τις ώρες. Αυτές περνούν αργά, ο καιρός όμως περνάει και έτσι κρυφοκοιτώ πίσω στην ζωή, και βλέπω αληθινά χαμόγελα, απολαμβάνω τη μουσική… Στρατιωτικό βηματάκι με φόντο το δάσος ταιριάζει γάντι με industrial ήχους και κάπου εκεί ανάμεσα η γκαρίλα του υψηλόβαθμου σε ρόλο headliner να σε επαναφέρει σε τάξη. Ηθικόν? …εν χορώ ακμαιότατο και ισχύει, το λέω αφού οι άνθρωποι που νοιάζομαι είναι εκεί και ας μην τους βλέπω. Όλα καλά λοιπόν…? Θα δείξει, τα πράγματα έχουν μια τάση να φτιάχνουν με τον καιρό, άλλες φορές χαλάνε τελείως κατά Μέρφυ για όσους γνωρίζουν. Χαιρετώ προς το παρόν, όχι στρατιωτικά αλλά πονηρά, ξέεεεεεερετε εσείς…

Στρατιώτης Πυροβολικού: Nick

Στρατός, μία στάση της ζωής σου, για άλλους ευχάριστη για άλλους δυσάρεστη. Δέκα μέρες παρατηρείς και προσπαθείς να προσαρμοστείς. Τι γίνεται αλήθεια εκεί μέσα… Πολλή βαρεμάρα, λίγο κούραση, και γύρω σου ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε. Έχω πιάσει αμέτρητες φορές τον εαυτό μου να βρίσκεται μόνος και να αναρωτιέται τι σκατά κάνω εγώ εδώ μέσα! Στην βραδινή αναφορά να κοιτάω τα αστέρια και να σκέφτομαι γνώριμες φάτσες από τις οποίες αντλώ δύναμη. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η πειθαρχία και η υπακοή. Έχω μάθει στην ζωή μου να είμαι ελεύθερος και τον θαυμασμό μου να τον κερδίζουν και όχι επειδή έχουν μία μαλάκια παραπάνω στην στολή να με διατάζουν. Πιστεύω ότι ακόμα είναι αρχή, οπότε δεν μπορώ να έχω πλήρης άποψη, εύχομαι πάντως να την παλέψω όπως κάνω μέχρι τώρα, αν όχι… ο καιρός θα δείξει… Βαράω λοιπόν μία πρό-σοχη και σας χαιρετώ, το βράδυ πάλι μέσα. Κοιτάχτε όμως τα αστέρια, εκεί θα με βρείτε, να σας χαμογελώ…!!!

Στρατιώτης Πεζικού: Veldamor