ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ROUTES - ROUTES

When I was born, I had a dream, when I grew up, to be a scum, like my dog…

Όταν βάζεις έναν δίσκο να παίξει και μετά από ένα ψιλοάχρωνο σπάσιμο για αρχή μπαίνουν αυτοί οι στίχοι, σε προϊδεάζουν κάπως γι’ αυτό που θα συνεχίσει. Η επιθυμία για κάτι πόσιμο σε χτυπά με το που μπει για τα καλά το Orange Backyard. Στο groovάτο Alien λες ας ανάψω ένα τσιγαράκι καλύτερα, δεν μπορεί. Σε αποζημιώνει με το τελείωμά του και πάνω που λες όχι δεν θα την ανοίξω τη γαμημένη, φτάνουμε στο Burnt Alone. Kyuss μέχρι το κόκαλο και με έναν ήχο ΝΑ. Τρέχεις για το ψυγείο (όποιο είναι πιο κοντά, έστω και του περιπτέρου) για προμήθειες και επιστρέφεις για συνέχεια. Δεν προλαβαίνεις να πιεις μια γουλιά κ αρχίζουν τα καλά, με την επιθυμία για τσιγάρο να επιστρέφει. Χωρίς να καταλάβεις καν πως πέρασε το μισό κομμάτι, σβήνει και περνάς στο Fly, κατεβάζοντας απειλητικά γρήγορα το ξανθό, παγωμένο υγρό που έχεις μπροστά σου. Κουνώντας το κεφάλι χωρίς τη θέλησή σου στο ρυθμό, οι σκέψεις σου επιστρέφουν στον ήχο. Ογκώδης και πολύ καλά δουλεμένος που αυτό φαίνεται και στα live. Ας μην αρχίσουμε για τις ποσότητες που σε “αναγκάζουν” να καταναλώσεις σε ένα live τους καλύτερα. Ας πούμε μόνο ότι έχεις δυο επιλογές: ή να έχεις μαζί σου στη ζούλα ή να έχει φθηνές μπύρες το εκάστοτε μέρος που παίζουν. Αισίως έχουμε φτάσει στα μέσα του δίσκου κ το πρώτο μπουκάλι ακούγεται άδειο. Every Time Of The Day διαβάζεις κ λες κάτι θα ξέρουν τα παιδιά ανοίγοντας την επόμενη. Ακούς και Gringo να σε προστάζει να σκάσεις, να πιεις, να ξεφύγεις από δω, να πιάσεις τον ουρανό, τον ήλιο.. δε θες και πολύ για να «την κάνεις». Σε επιστρέφουν στη γη μαλακά-μαλακά μην μας πάθεις τίποτα, και σε αφήνουν στις σκέψεις σου να αναλογιστείς το γιατί? Γιατί σε κατάφεραν να αδειάσεις τα μπουκάλια που έχεις μπροστά σου? Γιατί έχεις αδειάσει το μισό πακέτο? Και εκεί που πας να βγάλεις μια άκρη σε όλο αυτό το μυστήριο, έχοντας ξεχάσει προφανώς ότι το cd συνεχίζει να παίζει, σου έρχεται απ’ το πουθενά κάτι που σε κάνει να τα ξεχάσεις όλα αυτά, να πας στο περίπτερο, να πάρεις προμήθειες για όλο το βράδυ και να ξεχαστείς κάπου.. μαζεύοντας όσους μπορείς.

Χρειάζεται να αναφέρω τέλος ότι τα παιδιά είναι από Χαλκίδα, έχουν υπογράψει κ έχουν κυκλοφορήσει το πρώτο τους δίσκο (ναι αυτόν τον “καταραμένο”, καπνισμένο και μούσκεμα στο αλκοόλ δίσκο που μιλάμε τόση ώρα) στην Trailbrazer Rec. Για τα live τους έχουν ειπωθεί από άλλους καλύτερα, δεν χρειάζεται να τα ξανά λέμε, απλά να τους τσεκάρετε οπωσδήποτε για να καταλάβετε το “γιατί” που λέγαμε πριν. Κλασικό, καλοπαιγμένο Stoner, με ογκώδη ήχο, groovάτα τύμπανα, και μια φωνή (πραγματικά δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός αλλά δεν μπορώ αν το ελέγξω) βουτηγμένη στο αλκοόλ.

Με περιμένει μια Amstel οπότε συμπαθάτε με.. δεν θα πω άλλα.

Nicklas