ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: PLANET OF ZEUS - Eleven The Hard Way

Rock, stoner, sludge, southern… πολλές λέξεις για να περιγράψουν μία μουσική, έναν τρόπο ζωής, ένα κομμάτι από το είναι σου, αλλά πολύ “μικρές” για να σε κάνουν να νοιώσεις, να ζήσεις, να εκτιμήσεις αυτό που βγάζουν. Αυτό που σε κάνει να την ακούς, να την ζεις, να την τζαμάρεις κάθε φορά που πιάνεις ένα όργανο.

Μασώντας καπνό, πετώντας τάπες σε βαρέλια, ακούγοντας παραδοσιακές blueζιές, αποφασίζεις να κάπου εκεί να τα βγάλεις όλα αυτά παίζοντας μουσική. Και τα καταφέρνεις με τον καλύτερο τρόπο. Με έναν μπασίστα που θα μπορούσε άνετα να τζαμάρει μαζί με J.L. Hooker, έναν ντράμερ που όταν παίζει, βλέπεις “παιδάκια” να τρέχουν να κρυφτούν στην ποδιά της μανούλας τους και έναν τραγουδιστή/κιθαρίστα που συνδυάζει τα ριφ της κιθάρας του και την οργή της φωνής του με ισοπεδωτικό τρόπο. the vocalist sounds like a fifty-year-old from the backwoods of alabama. Αυτή η φράση από έναν τύπο στο lastFM τα λέει όλα. Δεν είναι μόνο τα καλά ριφς, το καλό παίξιμο ή πολύ καλή (αξιοσημείωτη βασικά) παραγωγή. Τον δίσκο πρέπει να τον ακούσετε γιατί τα παιδιά το νοιώθουν και αυτό το ακούς. Σου έρχεται η επιθυμία να αράξεις κάτω από κάνα δέντρο και με διάφορες συντροφιές να τον απολαύσεις. Να πάρεις τον καπνό που έχεις και να τον βάλεις στο στόμα, ρίχνοντας και καμιά χλεμπόνα που και που για φύγει η πίσσα. Να πας να μπουκάρεις μέσα σε κάνα στάβλο, να τσιμπήσεις ένα άλογο και να αρχίσεις να τρέχεις σαν τρελός για να μαζέψεις τα βόδια σου. Να το’ χεις τέρμα μέσα στον General Lee και να οργώνεις τους δρόμους. Και μετά από μια κοπιαστική μέρα, να αράξεις στην κουνιστή καρέκλα σου και παρέα με το ηλιοβασίλεμα, καλό μπερμπον απ’ το βαρέλι και καπνό, πόνο αλλά και κυρίως οργή, να θυμάσαι τα παλιά (αυτό το stab me…). Και κάπου εκεί στο “καλύτερο” να την κάνεις για άλλα μέρη, πιο όμορφα, πιο αληθινά, πιο γνώριμα για σένα, εκεί που είσαι άρχοντας των πάντων, αλλά κυρίως του εαυτού σου.

Οι Planet Of Zeus τιμούν τον αρχηγό των Θεών δίνοντάς μας έναν δίσκο που σίγουρα κοιτάει στα μάτια χωρίς να φοβάται πολλές μεγάλες κυκλοφορίες του είδους. Απολαύστε τους σε ένα live, τσιμπίστε αυτό το cd και δεν θα χάσετε. Μην τους κατηγορείτε όμως μετά αν κάτι από τα παραπάνω συμβεί στην πραγματικότητα και σας τρέχουνε... Cheers

Nicklas