Κρυμμένος (Caché)

Κάποιος σε παρακολουθεί.
Σε τρομοκρατεί.
Ποιος είναι;
Φαντάσματα από το παρελθόν;
Ή μήπως και από το παρόν;
Στην καινούργια ταινία του Michel Haneke, οφείλω να ομολογήσω ότι η υπόθεση με ιντριγκαρε, ώστε να φτάσω έως το ταμείο του σινεμα. Γενικά βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ότι έχει αρχίσει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος να ασχολειται με τέτοια, ας πούμε «μεταμοντέρνα» θέματα. Μπορεί ως το πρόσφατο παρελθόν, να ήταν το γήπεδο τέως μεγάλων εταιριών, πραγματικά όμως μπορούν χωρίς «εξωφρενικά» εφε να γυριστούν ταινίες που να καταπιάνονται με τα προβλήματα που δημιουργεί η σύγχρονη τεχνολογία.
Βεβαία η ταινία του Χανεκε, δεν ήταν ακριβώς αυτό. Ουσιαστικά , βλέπουμε την διαταραχή της «αστικής» γαληνής, μέσα από την παρακολούθηση. Πριν λίγους μήνες είδαμε το «οι μέρες της αφθονίας είναι μετρημένες», μια ταινία που αυτή η διαταραχή γινόταν αυτοσκοπός, μιας παρέας, που την προκαλούσε επειδή την είχε «θεωρητικοποιήσει». Εδώ έχουμε να κάνουμε με την αντίστροφη εκδοχή. Πως βιώνετε αυτοί οι διαταραχή από τα …. «θύματα». Αλλά στην πραγματικότητα (αν μπορούμε να τους ορίσουμε με σαφήνεια), οι οροί αντιστρέφονται, και πρωταγωνιστής με την καταπατημένη πρωσική ζωή, εμφανίζετε ως ο πραγματικός θύτης. Όχι εν γνώσει του, αλλα από τις ίδιες τις δικές του πράξεις, με τις οποίες «άνοιξε ο ασκός του Αιόλου». Μια αλυσίδα γεγονότων, που ξεκινώντας στα παιδικά του χρονια, φτάνουν, δεκαετίες αργότερα, να του δημιουργούν αδιέξοδα. Βεβαία πολλές καταστάσεις μπορεί να φαντάζουν «υπερβολικές», αλλα ξεδιπλώνετε με ενδιαφέρον τρόπο, οι χαρακτήρες, που ως ένα βαθμό, τις «δικαιολογούν». Βεβαία ο «παλιομοδίτικος» τρόπος, με τον οποίο αναδύεται η μοίρα μέσα στην ζωή των ανθρώπων, το πως εμφανίζονται οι αξεπέραστοι τοίχοι που αυτή δημιουργεί, και έλλειψη ανθρωπίνων δυνάμεων που να μπουν να τους σπανέ, ή έστω η εμφάνιση «από μηχανής θεών», δίνει μια τεραστία αίσθηση σαδισμού. Σαδισμού όχι μονό για τους εγκλωβισμένους πρωταγωνιστές, αλλα και για τους θεατές της ταινίας οι οποίοι ειδικά στο «μεγαλειώδες» φινάλε, στο οποίο απορούν αν τους ξεγέλασαν, και μετα τους τίτλους τέλους θα συνεχιστεί η ταινία. Κάτι τέτοιες στιγμές απορείς. Μα βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες το 2005;

rainboy