KAISER CHIEFS – EMPLOYMENT

Κοντεύει χρόνος που έχει κυκλοφορήσει, αυτός ο δίσκος, αλλα μπαίνω στον «κόπο» να γράψω, επειδή «μου την είπαν», για την αναφορά του, στην ανασκόπηση.
Και όντως ψάχνοντας στο web, για την φωτογραφία που βλέπετε, ανακάλυψα ότι οι κριτικές που είχε λάβει ο δίσκος, δεν ήταν οι καλύτερες, αντιθέτως πολλές φορές ήταν χείριστες. Και πραγματικά το καταλαβαίνω, ότι ένας επαγγελματίας δισκοκριτικος (όχι σαν εμάς), πραγματικά πρέπει να έχει κουραστεί από το καινούργιο brit-pop. Στα αλήθεια άμα φτάνουν στα αυτιά σου σχεδόν διψήφιος αριθμός δίσκων, παρομοίου ύφους, κάθε μηνά, θα αρχίσει να σε κουράζει. Εμείς οι λιγότερο «φορτωμένοι» ακροατές όμως, έχουμε δικαίωμα να ενθουσιαζόμαστε now and then.
Δεν πιστεύω ε ότι αυτό το συγκρότημα από το Leeds, θα ανοίξει νέους ορίζοντες στην μουσική. Πραγματικά αμφιβάλλω, αν θα καταφέρει να διατηρήσει την επιτυχία του στον δεύτερο και τρίτο δίσκο του. Αλλά πάλι άλλες βρετανικές μπαντες, έμειναν για πολλά χρονια στην επιφάνεια, με ακόμα πιο απλοϊκή μουσική.
Διατηρώ όμως την ελευθερία μου, να ενθουσιάζομαι, όταν ακούω, αυτόν τον δίσκο. Να αισθάνομαι ξανά τον χαρά, την πώρωση, και την ενεργεία, που ένοιωθα, πριν πολλά χρονια, όταν έπαιρνα τους πρώτους δίσκους μου. Όχι δεν ξανακάλυψαν το ΡΟΚ τα παλικαριά. Απλά αυτόw ο έντονα JAMιζων ήχος, με κάμποσα synthia (αρκετές φορές άκυρα), με την 90’s brit-pop χαζοχαρά, με κάνει να μην θέλω να το βγάλω από το cd-player.
Με δυο λόγια εκεί που τα χτύπαγαν όλα στο μπλέντερ, «έδεσε» ένα πολύ ωραίο γλυκό. Αν μπορούν να το κάνουν καλύτερο την επόμενη φορά ή αν θα μας ξανασερβιρουν το ίδιο πιάτο θα το μάθουμε σε λίγους μήνες.

RAINBOY