FILM – ANGEL B

Στα 00’s μας ανέμενε μια ανάταση του αγγλόφωνου ροκ στην χωρά μας, υστέρα από τα δύσκολα χρόνια των 90’s, που οποίος δεν έπαιζε τα ακόρντα των Τρυπών, και δεν μιμούταν τους καταραμένους της ελληνικής σκηνής (Σιδηροπουλο, Ασιμο κτλ) δεν είχε καμιά ελπίδα. Τα τελευταία χρονιά είδαμε πολλά σχήματα με αγγλικό στίχο να καταξιώνονται. Και όχι λίγα να υπογραφούν και σε πολυεθνικές (raining pleasure, film κτλ), χωρίς βεβαία να «σπανέ» ταμεία καταφέρνουν να κάνουν πολύ αξιόλογες δουλειές, με προοπτικές διεθνούς διανομής.
Βεβαία για μένα είναι απορίας άξιο γιατί η ΕΜΙ υπέγραψε τους Film, καθώς ο ήχος τους δύσκολα θα γίνει αποδεκτός στο ευρύ κοινό, και δύσκολα θα καταγράψει τις πωλήσεις που αναμένουν οι γραφιάδες της εταιρίας. Μακάρι βεβαία να έχει επιτυχία το album, και να πάνε καλά και οι διεθνείς διανομές, αλλά δυστυχώς σε αυτά τα γράμματα υπάρχει «ταβάνι».
Λοιπόν πάμε σε κάθε αυτό τον δίσκο, ο ήχος είναι αρκετά πιο εκλεπτυσμένος από το No Luggage, ή είναι καλύτερη η παραγωγή όπως γράφεται συνήθως. Χαρακτηριστικό όπως πάντα της μπάντας παραμένει η φωνή της Έλενας Αβάρα, που είναι αυτή που δίνει μοναδική «προσωπικότητα» στον ήχο. Το ομώνυμο κομματάκι ήδη αποκτά προϋποθέσεις hit, ενώ τα περισσότερα του δίσκου δεν υστερούν σε τίποτα. Αντιθέτως σαν σύνολο ο δίσκος είναι καλοδουλεμένος και ακούγεται ενιαία, χωρίς κοιλιές. Οι δηλώσεις τις άπαντες για ήχο πιο 80’s , dark wave κτλ, έχουν μια υπόσταση αλλά μην φανταστείτε ότι γίνανε και gothades,απλά τα μπλιμπλικια είναι λίγα μεν, αλλά σωστά χρησιμοποιημένα, ενώ έχει και λίγο περισσότερα ατμοσφαιρικά σημεία από τον προηγούμενο. Με δυο λόγια παραμένουν πάντα στο post-rock που τόσο καλά ξερόυν να μας προσφέρουν, ξεφεύγοντας και από την απλή μίμηση των επιρροών, και αποκτώντας αρκετά προσωπικό ήχο.
Το στοίχημα για αυτούς θα είναι η ευρωπαϊκή περιοδεία του Αύγουστο με Οκτώβρη, στην οποία θα πρέπει να δείξουν τον καλύτερο τους εαυτό, γιατί αν δεν καταφέρουν μερικά γράμματα εκτός συνόρων, δύσκολα θα καταφέρουν να συνεχίσουν να μας προσφέρουν νέες συγκινήσεις.
Όσο για τους ιθαγενείς, μπορούμε να δούμε το all star show των 00’s στον Κεραμικό στις 7 Απρίλη Raining Pleasure, Film, Closer.

Επιμύθιο: Στο ποδόσφαιρο κοροϊδεύουμε που στην Ελλάδα μέχρι τα 26-27 λεμέ τους ποδοσφαιριστές ταλέντα. Έτσι και στον χώρο του ροκ, ειδικά του αγγλόφωνου, εύκολα χαρακτηρίζουμε κάθε νέα προσπάθεια ελπιδοφόρα, και κάθε νέα μπάντα ταλέντο. Δυστυχώς λίγοι καταφέρνουν να φτάσουν σε δεύτερη δισκογραφική κατάθεση, κάτι το οποίο σημαίνει ότι όσοι τα καταφέρνουν ξεφεύγουν από την κατηγορία ταλέντο, και πάνε για μουντιάλ. Πραγματικά μας χαροποιεί που μπορούμε να ακούμε τέτοιες άπαντες διεθνούς επιπέδου, και να τις βλέπουμε συνεχεία (μέχρι στο τέλος να λεμέ ότι έχουν γίνει μαϊντανοί) και να μην σκάμε 40 ευρώ κάθε φορά. Τελικά αξίζει πολλά αυτός ο δίσκος.

ΥΓ. Το SSS που κλεινει τον δισκο είναι πραγματικα επικη συνθεση, που σε τελικη αναλυση δειχνει τον δρομο για το μελλον.

rainboy