Οι αμερικάνικες κωμωδίες στις παρυφές του 21ου αιώνα

Καλησπέρα στην παρέα των bloggers,
χαθήκαμε βρε παιδιά, καταλήψεις και κινήματα μας άφησαν μακριά από τις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και την οθόνη του υπολογιστή! Γι αυτό και θα ασχοληθώ σε αυτό το άρθρο με κάτι πιο ελαφρύ. Την ταινία "The break-up".
Όχι, δεν θα πούμε για την ταινία του ΄98, με τους Bridget Fonda , Kiefer Sutherland , Hart Bochner , Steven Weber ,Penelope Ann Miller κ.α., του Paul Marcus σε σενάριο της Anne Amanda Opotowsky! (από την οποία είναι και η φωτογραφία στα δεξιά...)
Αλλά θα μιλήσουμε για την φετινή ταινία που βγήκε μόλις στις ελληνικές αίθουσες...! Παίζουν οι Vince Vaughn και Jennifer Aniston, και ο ελληνικός τίτλος είναι :"Τα χαλάσαμε"! H ταινία αφηγείται τη διαδικασία χωρισμού ενός ζευγαριού, όπως θα καταλαβαίνετε και από τον τίτλο... Σε μια ανύποπτη στιγμή, ένας καυγάς οδηγεί το ζευγάρι σε διάσταση και εν συνεχεία σε χωρισμό. Ως αιτία προβάλεται η καθημερινότητα και το γεγονός ότι ο άντρας, Vince Vaughn δεν ενδιαφέρεται πια για την σχέση του ιδιαίτερα... και τη γυναίκα του, στο πως να την κάνει ευτυχισμένη κτλ. Η ταινία κατατάσεται στο είδος της κωμωδίας.. Αυτά. Εδώ η κριτική της ταινίας θα μπορούσε κάλλιστα να τελειώνει...

Αξίζει όμως να προσθέσω τα εξής:

Το σενάριο σφήζει από έξυπνες ατάκες, συμπηκνωμένα νοήματα, αστείους δευτερεύοντες χαρακτήρες, παράξενα περιστατικά.. και γενικά είναι σενάριο μιας διασκεδαστικής ταινίας! Αυτά είναι τα θετικά στοιχεία της ταινίας. Δομή γενικά που θυμίζει πολύ τις αμερικάνικες-χολυγουντιανές κωμωδίες-(συναισθηματικές κομεντί) των τελευταίων χρόνων. Πραγματικά φαίνεται ότι υπάρχει πίσω από τους διαλόγους μία έξυπνη προσωπικότητα με ιδιαίτερο και πετυχημένο χιούμορ. Και μάλιστα πρέπει σε όλες αυτές τις κωμωδίες να είναι το ίδιο άτομο και να αλλάζει απλώς όνομα, γιατί το χιούμορ και η μορφή, καθώς και η δομή στους διαλόγους και τις ατάκες είναι ο ίδιος... ! Και μάλιστα αυτή η προσωπικότητα πρέπει σύμφωνα με εκτιμήσεις δικές μου να είναι ο ... Γουντι Άλλεν!!! Ναι, είναι γεγονός ότι η μορφή της αμερικάνικης κωμωδίας πλέον ως επι το πλείστον είναι ένα σαφές αντίγραφο των ταινιών του Γούντι Άλλεν. Γι αυτό το λόγο μάλλον αναγκάστηκε και ο κακόμοιρος ο Γούντι να αλλάξει είδος και να πάει πιο πολύ προς τις κοινωνικές ταινίες... Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα, δεν αξίζει όμως καν να αναφέρω ανούσιες ταινίες και να κάθομαι να ψάχνω στην μνήμη μου και το ίντερνετ για τίτλους και ηθοποιούς.. Τα πράγματα έχουν ως εξής, Το συμπηκνωμένο, καλά δουλεμένο, έξυπνο και σοφιστικέ σενάριο που μας γοητεύει στις ταινίες του Γούντι Άλλεν, που μας καταιγίζει με αστεία και αστεία περιστατικά από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, και έχει δείξει επί σειράς ετών ότι έχει τεράστεια επιτυχία. Αυτό το σενάριο έχει γίνει το προσχέδιο των σεναριογράφων του χόλυγουντ! Και επειδή είναι έξυπνα παιδιά και οργανωτικοί, βγάζουν σενάρια διασκεδαστικά! Δηλαδή, ο Γούντι Άλλεν έχει επηρεάσει στη σεναριακή μορφή όλο αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί κωμωδία στον σημερινό αμερικάνικο κινηματογράφο! Γεγονός που καταξιώνει τον ευφυή και ταλαντούχο αυτό κωμικό στην ιστορική μνήμη του κινηματογράφου!

Ως εδώ είμαστε καλά. Έχουμε πολλές διασκεδαστικές κωμωδίες να βλέπουμε κάθε χρόνο, και δε χρειάζεται να περιμένουμε τον Γούντι πότε θα μας κάνει το χατήρι να γυρίσει κι άλλη ταινία! το πρόβλημα στην ταινία "Τα χαλάσαμε" βρίσκεται στο βάθος του σεναρίου και σε σύνδεση με αυτό και τους σκοπούς για τους οποίους γράφτηκε το σενάριο.. Δηλαδή: Η όλη ιστορία παρουσιάζεται από την πλευρά του άντρα! Όσο κι αν δείχνει και προσπαθεί και να αναδείξει τη γυναικεία πλέυρά, η αφήγηση έχει μια αντρική οπτική. Και για να μην παρεξηγειθώ, δεν το λέω ούτε σαν γυναίκα, ούτε σαν άντρας που εκφράστηκε πλήρως από την οπτική της ταινίας και σκέφτηκε ότι αφού τα κατάλαβε όλα θα πρέπει να λείπει η ανεξήγητη γυναικεία πλευρά, αλλά σε σύγκριση με τί άλλο, τις ταινίες του Γούντι Άλλεν! Αν και στις ταινίες του είναι πάντα άντρας ο αφηγητής, αναζητά μια γυναικέια προσέγγιση με τον δικό του τρόπο. Μπαίνει σε βάθος στα ζητήματα που απασχολούν τον ίδιο και την ταινία! Από την άλλη στη δικιά μας φετινή ταινία είναι σαν ο σχολαστικός σεναριογράφος μας να κάθισε και να το έψαξε το θέμα! Ρώτησε φίλες και γνωστές του, ΄τι λέτε βρε παιδιά μεταξύ σας όταν χωρίζει μία φίλη σας? Και ότι του είπαν το έγραψε, χωρίς καμιά προσπάθεια να αναζητήσει μια εξήγηση ή αιτία για τα λεγόμενά τους. Έτσι κατέληξε σε μια ταινία με ιδιαίτερα απλοικούς και επιφανειακούς διαλόγους. Μία αντιγραφή της πραγματικότητας (πετυχημένη πρέπει να πω), και μόνο. Η ταινία δεν έχει κανένα βάθος, περιορίζεται στη περιγραφή της κατάστασης ενός χωρισμού, και ως εκεί! Αυτό την καθιστά και ανούσια σαν ταινία! Όπως και όλες τις υπόλοιπες αμερικάνικες κωμωδίες! Αλλά τι να περιμένεις από έναν κινηματογράφο που επικεντρώνεται στη μορφή και μόνο, στην ψυχαγωγία και μόνο, στις εισπράξεις και μόνο!!! Αλλά τί να περιμένεις από μία κοινωνία που έχει βολέψει τις πάγιες ανάγκες της, σαν σε μία σχέση, χωρίς να έχει το θάρρος να επιδιώξει μία ανανέωση, μία ανβάθμιση, ή και ένα "The break-up"! Για να ολοκληρώσω σύντομα το θέμα της επιφάνειακότητας της ταινίας, οι ηθοποιοί (Vince Vaughn και Jennifer Aniston, όπως και οι υπόλοιποι) αν και παίζουν καλά, μοιάζουν σαν δύο χάρτινοι χαρακτήρες, αφού δεν έχουν ένα σενάριο να τους υποστηρίζει, και μάλλον ούτε και μία αξιοπρεπή σκηνοθετική καθοδήγηση. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το εδραιωμένο και πολυ-χρησιμοποιημένο κολπάκι του να πάρει την κάμερα στο χέρι στον καυγά του ζευγαριού στην αρχή της ταινίας, για να δώσει λίγη ένταση, και μετά θα πρέπει να έκανε "Τα χαλάσαμε" με κάποια σαραντάρα ή και πενηντάρα από την παραγωγή, η οποία πιθανότατα θα του είχε δώσει τη δουλειά, επειδή της καθόταν, και μάλλον θα απελύθει! Τη δουλειά του συνέχισε πιθανότατα η βοηθός σκηνοθέτη, η οποία με τη σειρά της θα πρέπει να καθόταν σε κάποιον άλλον υψηλότερα υστάμενο... ή και στην ίδια παραγωγό. Και γι αυτό το λογο μάλλον προσλήφθηκε και αυτή! Το ζουμί πάντως της όλης υπόθεσης είναι ότι δεν υπάρχει σκηνοθεσία! Αλλά τί να περιμένεις από έναν κινηματογράφο που με τις δομές λειτουργείας που έχει, δηλαδή από το γεγονός ότι το αν θα γυριστεί μια ταινία κρίνεται από το σενάριο και μόνο, και μετά μπαίνουν οι συντελεστές της, έχει απαξιώσει τον κινηματογράφο. Έχει καταλήξει σε ταινίες που είναι απλώς μία αφήγηση της ιστορίας, και δεν εξυπηρετούν διόλου το μέσο που εκπροσωπούν, εν προκειμένω τον κινηματογράφο!

Τέλος, για να γίνουμε και λίγο κουτσομπόληδες, μιας και είναι ντροπή να ασχολείσαι με το χόλυγουντ και να μην ασχολείσαι με τα κουτσομπολιά.., η συμμετοχή του πρωταγωνιστή Vince Vaughn σε τόσα πολλά πόστα: ηθοποιός με συμμετοχή στην παραγωγή, το σενάριο, και ίσως και κάτι άλλο, δίνει το δικαίωμα να πιθανολογήσουμε για μια προσωπική ταινία του ίδιου που την έκανε ορμώμενος από έναν χωρισμό! Αν υπολογίσουμε το χρονοδιάγραμμα του χόλυγουντ και πόσο καιρό κάνει μια ταινία για να φτάσει στις αίθουσες από τη στιγμή που την "εμπνεύστηκε" ο "δημιουργός" της, ο Vince πρέπει να χώρισε κάπου το προυγούμενο φθινόπωρο! Συλλυπητήρια Vince, το φθινόπωρο είναι δύσκολη περίοδος να χωρίζεις . . . . .