Lily Allen - Alright, still

Το νεο Hype, με την ανακαλυψη των νεων ταλεντων μεσω διαδυκτυου, και ειδικα του myspace, εχει βαρεσει κοκκινο.
Το τελευταιο θυμα;
η "μικρη" Λιλυ απο το Λονδινο.
Μουσικοκριτικοι απο ολο τον κοσμο ανταγωνιζωνται για την ανακαλυψη στο myspace, ενω ο πρωτος της δισκος, και το σαιτ σπανε ταμεια. Εχει γινει νουμερο ενα στην αγγλια.
Η μικρη ειναι κόρη του βρετανού κωμικού Keith Allen, και γενικα στα 21 της εχει ζησει απο την καλη και την αναποδη, ολη την νεανικη ζωη του λονδινου (και προφανως εχει τις ακρες της στον καλλιτεχνικο κοσμο).
γραφει λοιπον τα πρωτα της τραγουδια σε ψιλο-ποπ στυλακι, αλλα με επιροες απο τα παντα (οπως αρμοζει στα παιδια αυτη της γενιας που ειναι "ακομπλεξαριστα" και καλα), και χωνει απλα στιχακαι για την καθημερινοτητα της. Δηλαδη το σημερινο λονδινο, το clubbing και της γκομενικης συμπεριφορες νεου τυπου.


στο smile η τσαμπυκαλεμενη γκομενα νεου-τυπου παιρνει σαδιστικα εκδικηση απο τον πρωιν της
στο Knock 'Em Out εχουμε μια σκηνη καμακιου σε κλαμπ με στυλ θελω το τηλεφωνο σου τωρα
στο LDN περιγραφει το αστικο τοπιο του λονδινου
στο Everything's Just Wonderful μιλα για τα αγχη της γενιας της (γκομενοειδη)
στο Not Big παλι χωνει σε πρωην της (προφανως φαινετε τι υπαινισετε)
στο Friday Night για το πως μαλακιζονται στις εξοδους με την παρεα της
Shame For You για τον γκομενο της
Littlest Things για τον πρωην της, και πως λιωναν μπορστα στο dvd
Take What You Take για τον τυπο που της κολλαει
Friend Of Mine για την φιλη της που εγινε λεσβια
και στο Alfie για τον αδελφο της που την πινει ολη μερα.


απο οτι καταλαβαινετε απο αυτη την περιγραφη, με το σωστο μαρκετινγκ, και με στοιχειωδως πιασαρικες μελωδιες, καταφερε να ενθουσιασει την αγγλικη νεολαια, που ειδε τον εαυτο της μεσα στα τραγουδια. τα τραγουδια του girl next door (που δεν ειναι και ασχημη) και μας τραγουδαει για τις κραιπαλες και τα οργια της γενιας μας, και κωδικοποιει με εναν πρωτολειο τροπο τις συμπεριφορες της γενιας της.

στην ελλαδα ομως η νεολαια δεν ζει ακριβως ετσι, οποτε μπορουμε να διασκεδασουμε απλα με τις χαρουμεενς μελωδιουλες, και να φανταζομαστε τις μαλακιες που κανουν τα μαλακισμενα συνομιληκα αγγλακια καθε βραδυ.

ο δισκος ειναι ηδη επιτυχια, και μαλλον δεν θα να γινει η λιλυ, η σταρ-αντισταρ αυτης της γενιας, το λιγοτερο στην αγλλια, και πιθανως και πιο περα.

αν ψαχνετε για καλη μουσικη παρακαψμτε την, αν αναζητατε να κατανοησητε το hype τηςεποχης ειναι ενα εξοχο παραδειγμα


rainboy

Ils -Εκεινοι

Σε μια αιθουσα ολη και ολη θα παιχτει το χειμωνα, και οχι για πανω απο μια βδομαδα. Οποτε δεν νομιζω να ψαρωσεςι και να πας. Αλλα αμα κανεις αυτο το λαθος σιγουρα θα κλες τα λεφτα σου.
Παρα τα επικα ευραπαικου τρμου, που ανταγωνιζετε το Hollywood αυτη η ταινια ειναι μια παπαρια και μιση.
Βασισμενη σε αληθινη ιστορια (ή ετσι υποστηριζει τουλαχιστον, δεν ξερω αν ειναι τρυκ), οπου μια δασκαλ καιο συγγραφεας συζηγος (γαλλοι) πανε και μενουν στην ρουμανια. Εκει οι μαθητες αποφασιζουν αν της κανουν πλακα και διηργανωνουν μια σειρα απο τρομακτικα πραγματα στην επαυλη που μενουν (ναι μια δασκλα και ενας ανεργος συγγραφεας, χωρις παιδια, μενουν σε μια τεραστια επαυλη, με παραπολα διαμερισματα, και ενα κηπο στρεμματων, ρε μας κοροιδευουν).
Απλα η ταινια ειναι για το πουτσο. Απο την 1 ωρα και 20 λεπτα που κραταει, περιπου την μια ωρα το πλανο ειναι κοντινο σε εναν απο τους δυο πρωταγωνιστες, ο οποιος κοιταει γυρω του σαν ηλιθιος με ενα ηλιθιο βλεμμα, και καθε τοσο ακουει κανα θορυβο ή βλεπει κανα φως και τρομαζει. Και ολα αυτα για να προσπαθησεις με το ζορι να μην σε παρει ο υπνος, μπας και μαθεις και τι παιζει.
και τελικα οταν τους σφαξουν (που ουτε καν αυτο δεν μας δειχνουν οι αθεοφοβοι, που μας εχουν ταλαιπωρησει τοση ωρα) και σου πει οτι ολα αυτα τα εκαναν παιδακια.
λες δεν μπορει για μαλακες μας εχουν.

και φευγεις απο την τελευταια σου ταινια στο φεστιβαλ ριχνωντας ατελειωτα μπινελικια.

rainboy

σε κατι τετοια δεν μας φερνουν τον σκηνοθετη να του τα πουμε ενα χερακι.
βρε ουστ!!!!

La Battaglia di Algeri - Η μαχη της Αλγεριας

Η μαχη της αλγεριας λοιπον.
Μια κλασσικη ταινια, που κατεγραψε με μοναδικο τροπο σχεδον μολις συνεβει, εναν εθνικοαπελευρωτικο αγωνα, και ενα ανταρτικο πολεων, με μια μοναδικη σκηνοθεσια για την εποχη της (early 60's).
Μια φοβερη ταινια, που χρησιμοποιηθηκε και απο τους "καλους" και απο τους "κακους". Μιασ σειρα απο ανταρτικα αντεγραψαν μεθοδους του Αλγερινου εθνικοαπελευθερωτικου στρατου, ενω και οι αμερικανοι, κανουν προβολες στους φανταρους πριν τους στειλουν στο Ιρακ, (μαλλον χωρις τις τελευταιες σκηνες της ταινιας) για να ξερουν τι τους περιμενει.
Μαζι μας ηταν ο Saadi Yacef, ο οποιος μετειχε στο ανταρτικο, και υπεστη βασανιστηρια, τα οποια κατεγραψε στο βιβλιο Souvenirs de la Bataille d'Alger, πανω στο οποιο βασιστηκε η ταινια. Μας ειπε μερικα πραγματα γυρω απο την ταινια, και ενθουσιαστηκε με την ανταπακριση του κοινου.


Η ταινια γενικα ειναι υπερβολικα ρεαλιστικη, και αισθανεσε σαν να ζεις στην γαλλοκρατουμενη αλγερια, και να μεγαλωνει καθε εμρα το μισος σου για την αποιοκοικρατικη συμπεριφορα των γαλλων.

Η ταινια αυτη θα μεινει για παντα στην ιστορια. Εχει καταγραψει με μοναδικο τροπο ενα απο τα πιο σημαντικα γεγονοτα του 20ου αιωνα. Και οχι απλα ενα γεγονος. Εναν αγωνα στο οποιο καθε λαος μπορει να θυμηθει την δικη του ιστορια, εναν αγωνα που συμβολιζει μια ολοκληρη εποχη απο εθνικοαπελευθερωτικα κινηματα, απο τα μεσα του 19ου αιωνα μεχρι της μερες μας, και μεχρι την μερα που ολοι οι λαοι θα μπορουν να ζουν οπως τους αξιζει.
Κανεις δεν θα ξεχασει τον πολεμο της Αλγεριας.

rainboy

YOUR GHOST - Kristin Hersh

To βιντεο του κομματιου ειναι υπεροχο. και γιαυτο θυμιζω τι εγραψα ακριβως εναν μηνα πριν:



Υπαρχουν τραγουδια που σε στοιχειωνουν.
Σε στοιχειωνουν οταν κοιμασαι οταν εισαι ξυπνιος, οταν περπατας, οταν πηδας και οταν τρως, οταν διαβαζεις και οταν κολυμπας, οταν οδηγας και οταν χαζευεις.
Τραγουδια που υπαρχουν για να σε περιτρυριζουν , να σε σηκωνουν και αποτομα να σε ξανα αφηνουν κατω, να σε ρουφανε και να σε φτυνουν.
να σε νανουριζουν,και να σε ξυπνανε, να σε ξεσηκωνουν και να σε ηρεμουν.
Τραγουδια που σε διαπερνανε και σε κανουν να αισθανεσαι ενα κουφαρι που φυσαει μεσα του ο ανεμος.
τραγουδια που νομιζεις οτι δεν γραφτηκαν για σενα. γραφτηκαν για καποιο αλλον. για καποιον που δεν τα ακουει μπροστα στο pc, στο αμαξι, στο λεωφορειο. γραφτηκαν για αλλους ανθρωπους. πραγματικους και απελευθερωμενους, αλλα και τοσο δεσμιους.
Τοτε τα στοιχεια βγαινουν απο τα βαθη των δασων σε περικυκλωνουν και σε πανε μακρια.
πολυ μακρια.
εκει που δεν ειχες ξαναφανταστει.
YOUR GHOST - Kristin Hersh )
Παρ'οτι οι λιγο μεγαλτεροι απο μενα θα με κοροιδεψετε που δεν ηξερα αυτο το κομματι, εγω δεν εχω προβλημα που κανω σαν να ανακαλυψα την ατλαντιδα.
δεν ηξερα το κομματι, και επεσε τυχαια στα χερια μου την προηγουμενη βδομαδα. μια συλλογη βρεθηκε στο mp3 που ειχε μεσα και αυτο.
και καθως το εχω στο shuffle και παιζει.... αρχιζουν τα πρωτα αρπισματα του κομματιου.
και ξαφνικα οι ραγες του τραινου αρχισαν να κινουνται σε εναν πρωτοτυπο μυστηριακο ρυθμο, σαν να ακολουθουν καποια αρχαια ιεροτελεστια.
ενω τα ακουστικα στα αυτια μου εχουν εξαφανιστει, και μια μικρη μπαντα απο ξωτικα βρισκεται στο βαθος του κεφαλιου μου και παιζει το κομματι αυτο.
Απο τοτε σχεδον δεν εχει ξεκολλησει απο το κεφαλι μου.
με ακολουθει σε καθε μου κινηση.
σαν να υπαρχει καπου ενας (μαγνητικος;) μετρονομος που με ελκει να ακουληθησω το ρυθμο του.
ενταξει απο οτι διαβαζω εκανε επιτυχια πριν απο καμια δεκαετια, οποτε δεν σας λεω και τιποτα καινουργια, παντως αν θελετε και αλλες πληροφοριες για την τυπισσα διαβαστε εδω.
rainboy

If I walk down this hallway
Tonight it's too quiet
So I pat through the dark
And call you on the phone
Push your old numbers
And let your house ring'
Till I wake your ghost
Let him walk down your hallway
It's not this quiet
Slide down your receiver
Stand across the wire
Follow my number
Slide into my hand
It's the blaze across my nightgown
It's the phone's ring
Chorus:I think last nightyou were driving circles around me (x3)
I can't drink this coffee
Till I put you in my closet
Let him shoot me down
Let him call me offI take it from his whisper
You're not that tough
It's the blaze across my nightgown
It's the phone's ring
Chorus:You were in my dream (It think last night)
You were driving circles around me (x5)

Jim Jarmush - Steady as she goes video

πριν 4 βδομαδες οταν εγραψα για το δισκο των Racontuers σας υποσχεθηκα το βιντεο που σκηνοθετησε ο Jarmush, οποτε απολαυστε το


rainboy

Little Miss Sunshine

ή πως μπορει και οι αμερικανοι να εχουν δικιο, οταν σπανε τα ταμεια.
Μια φαντασικα υπεροχη ταινια, μια ταινια που βγηκε ολο το σινεμα με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια.
Μια ταινια που δεν εχει μαχη μεταξυ καλου και κακου, αλλα μεταξυ δυο κοσμων. Ενος περισοτερο πραγματικου που μπορει και δεχετε τα ελλατωματα και την αληθεια, και ενος που εχει ιεραρχησει την εμετικη ιδεολογια του win or die. Ο πατερας της οικογενειας που ειναι στο δευτερο στρατοπεδο, ειναι απο αυτους τους μεταμοντερνους τσαρλατανους, που κανουν κυριγματα,για το πως θα κερδιζεις παντα κτλ. το προβλημα του ειναι οτι εχει πιστεψει τοσο πολυ αυτα που λεει, που καταπιεζει αφορητα την οικογενεια του, δεν εχει back up plan, και γενικα κανει ενα σωρο βλακειες.
Ο παππους που σνιφαρει κοκκα, μαθαινει την μικρη χορο, και προσπαθει συνεχως να την σπασει στον γιο του ειναι και ο πιο διασκεδαστικος ρολος της ταινιας (αρχικα ειχε γραφτει για τον Bill Murray, αλλα τελικα τον επαιξε ο Steve Carell, και πραγματικα εγραψε).
Ο θειος ειναι ενας εμμονικος γκευ, διανοουμενος, που μολις γλιτωσε απο μια αποπειρα αυτοκτονιας, ο οποιος αποτελει τον πιο πειστικο πολο, απεναντι στην μαλακια του πατερα.
Ο γιος που εχει δωσει ορκος να μην μιλησει μεχρι να γινει πιλοτος, μεχρι που ανακαλυπτει την αληθεια και τρελενεται. Ενας τυπικος εφηβος που δεν μπορει να αποδεχτει τον κοσμο γυρω του.
Η μητερα που προσπαθει να ισσοροπησει ολα τα παραπανω, και να κανει τον κρικο που κρατα δεμενη την οικογενια.
Και τελοςη κορη, που θελει να παει στα καλλιστεια, κουβαλαει ολους τους παραπανω μαζι της στο ηρωικο VW (στα αληθεια χρησιμοποιηθηκαν 5 ολοιδια βανακια για να γυριστει η ταινια), και γενικα δινε ενα ρεσιταλ σε ολη την ταινια, που στο τελος κορυφωνετε.
Απο κει και περα το μεγαλυτερο μερος της ταινιας ειναι ενα διασκεδαστικο road trip με πολλες ανατροπες- αποκαλυψεις, και κυριως πολυ γελιο. Ενω το τελευταιο εικοσαλεπτο ειναι το αποκορυφωμα της ταινιας στα καλλιστεια.
Ολα τα παραπανω γινονται μεσα σε μια φοβερη σκηνοθεσια, ενω και οι ερμηνιες ειναι παρα πολυ καλες, και κυριως το σεναριο, ειδικα ο τροπος που εξελιστει τους χαρακτηρες, ειναι μοναδικο.
Ως κλασσικος προκατειλημενος καθε τοσο ελεγα οτι τωρα θα γινουν κλασσικες αμερικανιες, αλλα παντα με εξεπληττε ευχαριστα η ταινια. Η ταινια αρκετα off the beaten track και μην την χασετε με τιποτα σε λιγες βδομαδες που θα βγει στις αιθουσες.

rainboy     

καλα το Viy δεν θα το σχολιασω, επιασε πατο αυτη η ταινια.

LIVE 28/9 POTERGEIST, STONEDEVILS, TEST OBJECT

Την Πέμπτη 28/9 ετοιμαστείτε να δείτε ένα live για διαφορετικά γούστα, στο Underworld Club. Από τον hardcore ήχο των TEST OBJECT, μεταφερόμαστε στο βρώμικο desert rock των STONEDEVILS, για να καταλήξουμε στους POTERGEIST όπου με τη southern rock/metal μουσική τους να μας ταρακουνήσουν για τα καλά... Ώρα έναρξης 21:00 και είσοδος 7euro.

PARENTAL

ADVISORY

EXPLICIT CONCERT

mushroom freaks

LIVE REPORT 23/9 LORD13, PLANET OF ZEUS

Βράδυ Σαββάτου και κατευθυνόμαστε για άλλη μία φορά προς το AN Club. Ξαφνικά ανοίγουν οι ουρανοί και ξεκινάει μια καταιγίδα… γαμώ αυτά είναι. Παρ’ όλα αυτά το γεγονός δεν πτόησε το ηθικό μας, αντιθέτως κάναμε χαβαλέ, και περιμέναμε στο αμάξι μέχρι να σταματήσει να βρέχει τόσο δυνατά. Γύρω στις δέκα...

Συνέχεια... εδώ

mushroom freaks

Venetian Snares live

Ο Venetian Snares, (καλλιτεχνικο ονομα του Aaron Funk) παιζει ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα μουσικα πειραματ τις εποχης μας. Το wikipedia το περιγραφει ως IDM, breakcore and glitchcore (και ο θεος βοηθος). Αν επρεπε εγω να το παριγραψω θα ελεγα οτι ειναι soundtrack απο φιουτουριστικη ταινια. Αλλοτε σκληρο, αλλοτε ευσθητο, με μια σειρα απο ηχους που μπορει να σου θυμιζουν απο hip hop και μεταλ μεχρι την οδυσσεια του διαστηματος.
Ο καναδος λοιπον αθ εμφανιστει την πεμπτη στο BIOS (εισητριο 10 ευρω) για να μας μαγεψει με τους ηχους του.
το δελτιο λεει ακριβως:"Σπάνια εμφανίζεται στην ηλεκτρονική μουσική ένα τόσο φρέσκο και καινοτόμο σχήμα όσο o Venetian Snares. To καλλιτεχνικό όχημα του Aaron Funk αποτελεί μια από τις πιο γνήσιες φωνές στον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο. Ο Aaron Funk είναι παραγωγός και εκτελεστής ενός μοναδικού πειραματικού ήχου, ο οποίος εκφράζεται με τον όρο breakcore και glitchcore. Η μεγάλη εργογραφία του Venetian Snares η οποία έχει κυκλοφορήσει μέσω διάφορων δισκογραφικών labels (όπως οι History of the Future, Isolate/DySLeXiC ResPonSe, Addict, Zod, Distort, Sublight, Low-Res, Planet Mu και Hymen), φανερώνει τις τεράστιες ικανότητες του Aaron Funk στον μουσικό προγραμματισμό. Η μουσική του αποτελεί έναν συνδυασμό ευφυΐας και μεγάλης συναισθηματικής έντασης. Ο ήχος του ενσωματώνει μια ευρεία γκάμα επιρροών από το funk και την free jazz μέχρι το heavy metal και την κλασική μουσική, εκφέρεται όμως πάντοτε με ένα ηλεκτρονικό ηχόχρωμα. Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει δύο καινούργιες δουλειές, τα “Cavalcade of Glee and Dadaist Happy Hardcore Pom Poms” και “Hospitality”, ο Aaron Funk επισκέπτεται για δεύτερη φορά το Bios, όπου και θα δώσει μια Venetian Snares συναυλία στοχεύοντας σε μια, όπως πάντοτε, έντονη και αλησμόνητη μουσική εμπειρία. "


rainboy

Live Τοξικα Αποβλητα, Plus dots, 63 high

παρε εδω δελτιο τυπου (πλακα κανω):
Thn Paraskeuh 29 tou mhna 8a ginei sthn A8hna h pio partiarikh synaulia touF8inopwrou...! Ta sygkrothmata pou kalliergoun to ska/punk/core sthnellhnikh gh, oi 63 High, oi Plus Dots kiToxica apovlita, 8a paiksoume gia nadiathrhsoume to h8iko olwn akmaio en opsei tou Xeimwna pou erxetai!ANALytika, kata seira emfanishs:TOXICA APOVLITA - PLUS DOTS - 63 HIGHVenue:AN CLUB (Solomou 13, Eksarxeia)Ora:22:00Eisithrio:8 EURGia dwrean mousikh, nea kai fwtografies: http://toxica.no-ip.info/toxicaFor free music, info and photos: http://toxica.no-ip.info/toxica

να ειστε εκει και θα περασουμε καλα

rainboy

hanging garden pt.2

Kαι μετα την ταινια hanging garden θυμιθηκα οτι καπου ειχα εναν δισκο που λεγοταν Pornography και ειχε αυτο το γαματο τραγουδακι


cure 1982 απο το A single και το pornography


rainboy

The Hanging Garden (KÛCHÛ TEIEN)

H τρίτη ταινία που είδα στις νύχτες πρεμιέρας, και η τελευταία γιαπωνέζικη για αυτό το φεστιβάλ, ήταν πραγματικά μια διαφορετική εμπειρία.
Ο Toshiaki Toyoda μετά το 9 souls γύρισε τον κρεμαστό κήπο. Μια ταινία αρκετά διαφορετική. Ένα σουρεαλιστικό ψυχογράφημα μιας μικροαστικής γιαπωνέζικης οικογενείας, με δόσεις από μαύρο χιούμορ.
Μια οικογένεια λοιπόν που έχει έναν κανόνα, να μην έχει μυστικά. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πνιγμένη ως το λαιμό σε αυτά.
Αν παίρναμε με χρονική σειρά τα γεγονότα, η μητέρα , λογά τραυμάτων από τα παιδικά της χρόνια, αποφασίζει να κάνει μια τελεία οικογένεια, όποτε προσπαθεί να σχεδιάσει τα πάντα, για να μην έχουν προβλήματα τα παΐδια, και θεσπίζει τον παραπάνω κανόνα, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα κυλίσουν όλα ομαλά, ενώ πάντα μισεί την μανά της που την θεώρει υπεύθυνη για τα δικά της προβλήματα. Με τον άντρα της πάνε να μείνουν και σε ένα νεότευκτο οικιστικό-εμπορικό συγκρότημα, με αρκετά ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική (σημαντικό στοιχειό για την εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας). Εκεί λοιπόν η κόρη της κάνει ανωμαλίες σε ξενοδοχεία, (και βρίσκουν και φωτογραφίες της σε πορνοπεριοδικό), ο άντρας της έχει γίνει ο γαμιά της γειτονιάς και ο γιος έχει γίνει τελείως ψυχικούς.
Καταρχάς το αντιμετώπισα με ενδιαφέρον γιατί δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί ταινία που να δείχνει την γιαπωνέζικη οικογένεια του σήμερα (ή θρίλερ βλέπουμε, ή ερωτικές ιστορίες, ή σαμουράι), γεγονός το όποιο με προκαλούσε ένα εμπεδώσω καλύτερα αυτά που συνέβαιναν.
Από την άλλη η υπέροχη σκηνοθεσία του Toyoda, τόσο τα σουρεαλιστικά πλανά, όσο και το εφέ με την κάμερα- εκκρεμές σε έκαναν να βυθιστείς στην καρεκλά σου και να απόλαυσης αυτό που έπαιζε στο πανί.
Από κει και περά η ταινία δεν είναι κανένα αριστούργημα. Πολλές φόρες με ξενέρωνε, γιατί ατάκες που ανταλλάσσονταν μεταξύ της οικογενείας ήταν επιπέδου ελληνικού σίριαλ.
Αλλά σίγουρα άξιζε το δίωρο που της αφιέρωσες.
Από κει και περά, νομίζω ότι όποιος δεν ξέρει αγγλικά, και διαβάζει τους αγγλικούς υποτίτλους, δεν μπορεί να δει ταινία σε αυτό το φεστιβάλ, τόσο εκτός πλάνου που είναι οι ελληνικοί. Και να τον μονό αυτό η μαλάκια των διοργανωτών.
Κουβάλησαν τον άνθρωπο από την Ιαπωνία, (τον Toyonda) και δεν μπορούσαν να βρουν κάποιον να ξέρει σωστά γιαπωνέζικα για να συνεννοηθούμε. Οι ερωτο-απαντήσεις μετά την ταινία, θύμιζαν θέατρο του παραλόγου. Απαράδεκτη κατάσταση. Αφού όταν τελείωσε η ταινία έγραψε στο πανί based on novel …. Και τον ρώτησαν αν έχει αλλάξει στοιχειά από το βιβλίο, και η απάντηση του μεταφραστή ήταν ότι το σενάριο είναι του Τoynda και δεν υπήρχε κανένα βιβλίο.
Αει καλά.
Προχειρότατες

Anyway

Εγώ συνεχίζω την πέμπτη με little miss sunshine, και viy.

εδω το σαιτ της ταινιας για να ψυχεδελιασετε τελειως

rainboy

Oι Sugarcubes ξανα μαζι.

Οι sugarcubes ενωνονται για μια συναυλια στη Ισλανδια στις 17 Νοεμβρη, για την επετειο των 20 χρονων απο την κυκλοφορια του πρωτου τους single.
Επειδη τους θεωρω ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα εναλλακτικα συγκροτηματα ολων των εποχων, πιστευω οτι ισως να ειναι απο τις επανασυνδεσεις που εχουν κατι να μας πουν. Βεβαια μπορει να ειναι και μια απελπισμενη προσπαθεια της bjork να κερδισει καποια επιτυχια υστερα απο περισοτερο απο μια 5ετια αμπωτης. Σιγουρα θα μαθουμε απο τους δεκαδες μουσικοφιλους που θα τρεξουν στην ισλανδια για την συναυλια.
Για να δουμε!
μεχρι τοτε δειτε βιντεακια το HIT


και το REGINA


rainboy

Paprika

H δευτερη επιλογη μου στις νυχτες πρεμιερας αποδειχτηκε πολυ καλυτερη απο την πρωτη (black kiss).

Αυτη η ταινια ηταν πραγματικα υπεροχη. Ηταν η ταινια που θελεις να μια παρασκευη στις 8 το απογευμα. Λιγο ψυχεδελικη, αρκετη διασκεδαστικη, και κυριως ευχαριστη.

Η τεταρτη ταινια ειναι του Satoshi Kon , μετα τα Perfect Blue (1997), Millennium Actress (2001) και Tokyo Godfathers (2003), την οποια ειδαμε σε δευτερη προβολη (πρεμιερα σεο φεστιβαλ βενετιας, δεκεμβη θα βγει ιαπωνια, και του χρονου το καλοκαιρι σε ευρωπη και αμερικη, με αγνωστες τις προθσεις των ελληνων διανομεων).

Η υποθεση, ειναι σε ενα κοντινο μελλον, οπου τρελογιατροι εχουν φτιαξει μοτερακια που συνδεουν δυο εγκεφαλους, και ο ενας βλεπει τα ονειρα του αλλου. Επειδη δεν τα εχουν φτιαξει και τελεια αρχιζει να γινετε χαμος, καθως μπλεκονται τα ονειρα μεταξυ τους, και μετα και με την πραγματικοτητα. Κακος προσπαθει να τα εκμεταλευτει ολα αυτα. Οι καλοι τρεχουν και δεν φτανουν.

το σεναριο δεν ειναι τιποτα τρομερο, αν και σε κραταει σε μια τσιτα καθως τα σουρεαλιστικα που συμβαινουν ειναι σαν τριπακι. αλλα το κυριο εντυπωσιακο χαρακτηριστικο της ταινιας ειναι οι απιστευτες εικονες και τα απιστευτα χρωματα.

Οταν βγαινεις χαμογελας, γιατι το ματι σου εχει περασει υπεροχα, εχει χαθει μεσα σε εναν ωκεανο χρωματων και συναισθηματων, εχει χαλαρωσει και εχει διασκεδασει.

παρτε εδω μια ιδεα, (αν και τα χρωματα δεν ειναι και πολυ καλα, η φωτογραφια πιο παν ειναι χαρακτηριστικοτερη)

Νομιζω οτι το παιζει αλλη μια φορα στον Δαναο οποτε τρεχτε. Και μην το κατεβασετε σε screener που ειναι τα μισα χρωματα, θα χασετε την μιση ταινια.

Και θα συνεχισω την δευτερα, με την τριτη και τελευταια, γιαπωνεζικη ταινια που θα δω στο φεστιβαλ το Hanging Garden.

rainboy

ΙΛΙΟΝ ROCK LIVE 22/9

ILION ROCK LIVE:
Πλατεία Αγίου Φανουρίου στο Ίλιον.
Έναρξη 20:00 - Είσοδος Ελεύθερη
Θα εμφανιστούν οι:

FUNNY BOYS
DROPS
G.DROSOPOULOS
D.AGERAKIS
FROGS EYE
INVADERS
ARTEMIS
N.OIKONOMOU
TSOPANA RAVE
FOLDER
DUENDE
REMPETOVEN
WHITE NOISE DISCIPLINE
EUTHIMA STOMAHIA

plus special guest POEM from Underground Foundation

mushroom freaks

Βlack Kiss( Shinkuronishiti)- Θελω να γινω σαν αμερικανος)

Χτες λοιπον πηγα λοιπον στην πρωτη ταινια στις νυχτες πρεμιερας για φετος. Black Kiss την ελεγε το προγραμμα, και Shinkuronishiti ειναι ο πραγματικος της τιτλος.
Την εχει σκηνοθετησει ο Makoto Tezka, γιος του Osamu Tezuka (πολυ επιτυχημενος manga δημιουργος).

Αυτος λοιπον αποφασισε να σκηνοθετησε μια ταινια με μια πρωτοτυπια στο σεναριο. Ο δολοφονος ειναι "καλλιτεχης" και κανει εργα τα θυματα. (ή τουλαχιστον ετσι λεει το δελτιο του φεστιβαλ). Γιατι αυτη ειναι μονο η μιση αληθεια. Η υπολοιποι ειναι οτι ο δολοφονος ειναι ενα τερας που δεν καταλαβαινεις καθολου πως λειτουργει, γιατι ειναι ετσι, πια τα κινητρα του, και ποια η προελευση του.

Κριμα γιατι η ταινια τα πρωτα 90 λεπτα ειναι καλογυρισμενη, με φοβερη ατμοσφαιρα, με πολλες ανατροπς, και σε κραταει στην τσιτα.

Και οταν ερθει η ωρα να αποκαλυφθει ο δολοφονος, σκαει ενα τερατακι, που κανει κατι επικες (και καλα) μαχες και τελικα σκοτωνεται, και σενα σε πια νευρικο γελιο, γιατι περιμενες κατι πιο εντυπωσιακο, πιο πολυπλοκο, ή τουλαχιστον αν καταλαβεις τι ηταν αυτο.

Αυτο ειναι το κακο με τον τυπο λοιπον. Ενω ξεκινησε να γυρναει μια ταινια που θα μπορουσε να μπει στο παλμαρε των ταινιων τρομου απο την Απω Ανατολη, αυτος αποφασισε αν γινει σαν αμερικανος, και να γυρισει μερικες σκηνες σε στυλ αμερικανικης περιπετειας, να βαλει ενα τερας σε στυλ X-Men που γενικα δεν κολλαγε με το κλιμα, ενω το μονο ξεχασε ειναι αν βαλει τους μπατσους να τρωνε ντονατς.

Κριμα κριμα κριμα.

Αλλη μια ταινια που θα μπορουσε αλλα...

Και το κακο ειναι οτι ο τυπος κερδισε βραβεια σε φεστιβαλ, αρα θα πιστεψει οτι ειναι επιτυχημενο αυτο και θα συνεχισει στο ιδιο στυλ (φυσικα μας επεισε για αυτο και η αλλα holywood τελευταια σκηνη, που προετοιμαζει το sequel).

σημερα λοιπον η συνεχεια παλι με ιαπωνια, και manga αυτη την φορα. Παπρικα στις 8.

τα λεμε στην σταδιου

rainboy

Progressive rare & precious

Sweet Smoke:Οι sweet smoke είναι μια jazz rock μπάντα η όποια δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας των sixties,στο Brooklyn της Νεας Υορκης από διαφόρων εθνικοτήτων μουσικούς. Παρά το ευοίωνο κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή για τετοιού είδους σχήματα και πόσο μάλλον σ’εκείνη τη πόλη, η αναγνώριση για τους sweet smoke ήρθε σε ευρωπαικό έδαφος και μάλιστα στη Γερμανία(1969).Υστέρα από ένα χρόνο παραμονής στη χώρα ηχογραφούν και το ντεμπούτο τους album με τίτλο Just a poke(1970).Το album έκανε αίσθηση όχι μόνο για το ψυχεδελικό εξώφυλλο επιμελημένο από τον Ολλανδό καλλιτέχνη Jan Fijnheer αλλά και για την πολύ ωραία μίξη μεταξύ jazz και rock στοιχείων και τις πολύ αρμονικές αλλαγές μεταξύ αυτών. Το album αποτελείται μόλις από δύο 15λεπτα κομμάτια δηλ. στο βινύλιο έχουμε πλευρά και κομμάτι.Έπειτα από ένα χρόνο απουσίας λογώ ενός ταξιδιού του γκρουπ στην ινδία τον αύγουστο του 1972 ηχογραφούν το δεύτερο album τους με τίτλο Darkness into light.Σ’αυτό το δίσκο διακρίνουμε πιο κλασσικά όργανα όπως τσέλο και φλάουτο,καθώς είναι και εμφανείς οι επιρροές από το ταξίδι τους στην Ασια τόσο στο ομώνυμο τραγούδι οσο και στο .Τελευταία κυκλοφόρησαν και τα δύο μαζί σ’ένα cd και σε πολύ καλη τιμή,όσο για το live τουσ που κυκλοφορεί δεν θα το πρότεινα ιδιαίτερα γιατί είναι λίγο κουραστικό λόγω των πολύ μεγάλων αυτοσχεδιασμών.

Andrew Dersin (bass)
Jay Dorfman (drums)
Marvin Kaminowitz (guitar,vocals)
Michael Paris (tenor sax ,vocals)
Steve Rosenstein (guitar,vocals)




Eloy : Οι eloy δημιουργήθηκαν στη Γερμανία το 1969 με ηγετική φυσιογνωμία τον Frank Bornerman.Το όνομα τους το εμπνεύστηκαν από το βιβλίο του H.G,Wells .Οι αλλαγές στο σχήμα είναι τόσο συχνές που δεν αξίζει να αναφέρουμε ονόματα εκτός φυσικά του Bornerman(ο οποίος εμφανιζόταν με περούκα στις συναυλίες λόγω του κοντού μαλλιού που του επέβαλλε η εργασία του στη τράπεζα) από τον οποίο είναι και οι βασικές επιρροές στις συνθέσεις. Πολλοί τους αντιμετώπισαν σαν μια αντιγραφή των pink floyd ενώ άλλοι σαν ένα ξεχωριστό άκουσμα στην progressive σκηνή, το ζήτημα είναι ότι μας χάρισαν περίπου 18 δίσκους εκ των οποίων οι πρώτοι 5 είναι πραγματικά αριστουργηματικοί. Το ντεμπούτο και μάλιστα ομώνυμο album τους κυκλοφόρησε το 1972 και αγγίζει κατά ένα μεγάλοτου μέρος το hard rock.Τα επόμενα τέσσερα (inside-1973,floating-1974,power and the passion-1975 και dawn-1976) ανήκουν στο καθαρό progressive rock με χαρακτηριστικό στοιχείο τα πλήκτρα και τα φωνητικά. Μαζί με το live που ακολούθησε το 1978 νομίζω ότι θα είστε καλυμμένοι σχετικά με το group καθώς οι επόμενες κυκλοφορίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον παρά μόνο σε μεμονωμένα πράγματα.




Camel: Αναμφισβήτητα από τα σημαντικότερα ονόματα της Βρετανικής σκηνής. Η επιτυχία δεν άργησε να τους βρει καθώς η κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου τους album το 1973 πέραν του ότι είναι αριστουργηματικό από κάθε άποψη είχε και την αναγνωρισιμότητα τόσο από κοινό όσο και από κριτικούς. Κομμάτια όπως το slow yourself down και never let go θα σας κάνουν να ψάξετε και τι έγινε με τους Camel μετά το ’73.Τις δύο επόμενες χρονιές κυκλοφόρησαν τα δύο πιο εμπορικά τους album,το mirage(1974)και το snowgoose(1975).Το πρώτο περιέχει κλασσικές συνθέσεις λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας όπως το freefall,το earthrise,το supertwister και το lady fantasy ενώ το εξώφυλλο μας θυμίζει πακέτο τσιγάρων, όσο για το δεύτερο είναι concept album εμπνευσμένο από την ομώνυμη νούβέλα του Paul Gallino.To snowgoose παρουσιάστηκε ζωντανά στο royal albert hall με τη συνοδεία της Συμφωνικής ορχήστρας του Λονδίνου και θα το βρείτε σε δίσκο στο a live record toy 1978.To 1980 ακολούθησε άλλο ένα concept album με την ιστορία ενός γιαπωνέζου στρατιώτη που κρυβόταν σε ένα νησί του Ειρηνικού ωκεανού νομίζοντας ότι ο Β Παγκόσμιος πόλεμος συνεχίζεται.Μετά την διάλυση τους το 1985 και την επανιδρυσή τους τη δεκαετία του ’90 περιορίστηκαν σε μετριότητες(άσχετα με αυτό η συναυλία τους το Σεπτεμβρη του 2000 είναι από τις καλύτερες που έχω παρακολουθήσει). Γενικότερα πάντως έχω μεγάλη συμπάθεια στα group που γίνονται αναγνωρίσιμα με ακούγοντας μόνο μερικές νότες από αυτά και οι camel είναι σίγουρα ένα από αύτα.Στη καθιέρωση του ήχου τους συνέβαλλε πολύ και η μεγάλη εμπειρία του Peter Bardens από τη συμμετοχή του σε προηγούμενα μεγάλα σχήματα όπως οι them και οι shotgun express μαζί με τους Rod Stewart και Peter Green.

Andy Ward – drums & percussion
Doug Ferguson – bass & vocals
Peter Bardens – organ,melathron,piano,vcs3 synthesizer & vocals
Andy Latimer – guitar & vocals

Raw material : Πρέπει να πήγαινα πρώτη ή δευτέρα λυκείου όταν είχα πάει στο υπόγειο του metropolis του πειραιά για να αγοράσω το selling England by the pound των genesis,ρωτώντας το πωλητή που θα βρω το δισκάκι εκείνος παραξενεμένος από ένα δεκαεξάρι που ακούει genesis μου πρότεινε το εικονιζόμενο album.To τσίμπησα στα τυφλά γιατί ήξερα ότι ο τύπος ήταν ενημερωμένος.Το ίδιο θα σας πρότεινα να κάνετε και έσεις.Οι raw material μπορούν να θεωρηθούν γενικότερα σαν ένα βραχύβιο συγκρότημα των sixties.Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη δισκογραφία τον Σεπτέμβριο του 1969 με το single “time and illusion/bobos party”,ακολούθησε άλλο ένα 45αρι τον Ιανουάριο του 1970 με τίτλο “Days of the fighting cock”.Και τα δύο single περιλαμβάνονται στο ντεμπούτο τους album “The raw material album”. O ήχος τους κυμαίνεται μεταξύ blues,rock και progressive.Το 1971 κυκλοφορούν το δεύτερο και τελευταίο album τους, με τίτλο “time is…”,μια εξαιρετική δουλειά στην οποία συνδυάζεται πολύ όμορφα η ψυχεδέλεια με το rock και το ατμοσφαιρικό στοιχείο.Μέχρι πρόσφατα η εύρεση τους ήταν πολύ δύσκολη όμως σχετικά πρόσφατα επανακυκλοφόρησαν σε cd

Dave Greene – electric & acoustic guitars
Phil Gunn – bass & acoustic guitars
Colin Catt – vocals & keyboards
Paul Young – percussion
Michael Fletscher – saxophone,flute & vocals

Goldfinger

LIVE 6/10 NEGATIVE CREEPS, SUICIDAL ANGELS, MORTAL TORMENT, SLAVEBREED (με την υποστήριξη του Rock Storm Fm)

Οι μπάντες σε συνεργασία με την HANGOVER ERA (www.hangoverera.tk) παρουσιάζουν:

Την Παρασκευή 6/10 στο ΑN club θα εμφανιστούν: οι NEGATIVE CREEPS (satancore), οι SUICIDAL ANGELS (old school thrash), οι MORTAL TORMENT (death metal) και οι SLAVEBREED (grindcore).

Πληροφορίες για τα group:
www.negativecreeps.com
www.suicidalangels.com
www.myspace.com/mortaltormentband
www.mypace.com/slavebreed

Ώρα έναρξης: 20:00 (αυστηρά)
Τιμή εισιτηρίου: 8 euro

Be there...

mushroom freaks

 

LIVE REPORT 14/9 BLISS, STONEDEVILS, ZEROHERO

Έναρξη της συναυλιακής σεζόν και για εμάς μετά από μια περίοδο διακοπών την ημέρα της ονομαστικής γιορτής των 2/3 των mushroom freaks. Τρία από τα πλέον ελπιδοφόρα σχήματα της εγχώριας σκηνής...


Συνέχεια...εδώ.



mushroom freaks

 

Lafayette Afro Rock Band

Ενα απο τα πιο εντυπωσιακα αφρο-funk σχηματα, παρ'ολο το συντομο της καριερας τους.
Απο τα μεγαλυτερα διαμαντια των 70'ς, με δυο δισκους που περιηχαν αριστουργηματα, και εγιναν μαστ για dj's που τα σαμπλαραν κατα κορον (εχουν χρησιμοποιηθει απο τους Public Enemy μεχρι την Janet Jackson), αλλα υποτιμημενο απο τους "κοινους θνητους.
Η Band «γεννήθηκε» στο Λονγκ Αϊλαντ το 1970. Το αρχικό όνομα του συγκροτήματος ήταν «Bobby Boy Congress» και το αποτελούσαν ο Bobby Boy, Larry Jones (κιθαρίστας), ο Lafayette Hudson (μπασίστας), ο Frank Abel (πλήκτρα), οι τρομπετίστες Ronnie James Buttacavoli και Arthur Young, ο ντράμερ Ernest "Donny" Donable και ο percussionist-ας Keno Speller. Ομως η τομη στην καριερα τους ηταν η μετακομιση στο Παρισι. Οπου εγιναν πολυ της μοδας μεταξυ των μεταναστων, και επαιζαν συχνα live. Εκει ηχογραφησαν και τα Each Man Makes His Own Destiny, Soul Makossa και Malik. Στο τελευταιο υπαρχει και το Darkest Night" το οποίο ειναι η πιο γνωστη τους μελωδια, καθως μέρη με το σαξόφωνο χρηαισιμοποιουντ στο «It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back» των Public Enemy.
Καπου λιγο μετα τα μεσα των 70'ς χανονται τα ιχνη τους, χωρις θορυβωδεις χωρισμους. Παρολαυτα ειναι ενα απο τα καλυτερα κομματια που περιμενουν να τα ανακαλυψετε.
αν εχετε ευρυζωνικη συνδεση κατεβαστε και τοςυ 3 δισκους (ειδικα τους δυο τελευταιους), αν παλι θελετε να τα σκασετε στον δισκοπωλη, προτιμηστε την συλλογη Darkest Light: The Best of the Lafayette Afro Rock Band που κυκλοφορησε το 1999, οποτε λογικα θα την τσιμπησετε σε λογικη τιμη.


rainboy

Takeshi's Castle

Η νεα μου εμμονη.
οταν λεμε επος εννουμe επος.
Οτι καλυτερο μπορεις να δεις στην τηλεοραση.
Το σοου αυτο ειναι γυρισμενο στην Ιαπωνια απο τ 1986 εως το 1989. Σκοπος του παιχνιδιου ειναι να μπουν στο καστρο του Τακεσι. Ποιοι ;;; καποιοι απο τους 142 αγωνιζομενους.
Στην αρχη περναν αρκετες στυλ super mario δοκιμασιες (εδω αναλυτικη περιγραφη των δοκιμασιων), και οσοι καταφερουν κατι σε αυτες θα πανε στον τελικο.
Εκει προσπαθουν αν μπουν στο καστρο, αλλα εχουν αντιπαλους τους φρουρους. πυροβολιουνται απο αμαξακια και και ποτε δεν τα καταφερνουν.

H εκπομπη ειναι σκαλωτικη. Δεν φτανουν τα παραμυθενια σκηνικα, και οι comicsοειδης δοκιμασιες, οι γιαπωνεζοι παιχτες εχουν χιουμορ, και αρκετοι απο αυτους σκανε με αυτοσχεδιες στολες (απο batman εως Rambo κτλ) το οποιο κανει ακομα πιο εντυπωσιακε τις αποτυχιες τους.

Το σοου θεωρητε cult, και εχει φανατικους οπαδους σε ολο τον κοσμο.

Στην ελλαδα, αρχισε προσφατα να προβαλετε απο το ΣΚΑΙ (μεσημερι γυρω στις 5 τις καθημερινες, και 7.30 το σαββατο), σε μια απογειωτικη περιγραφη απο Παπαγεωργιου, και Ακινδυνο Γκικα. Οι οποιο δεν εχουν καποιο σκριπτ μπροστα τους, ουτε καν καποιες πληροφοριες για το παιχνιδι. Καταλαβαινουν οσο και εσυ γιαπωνεζικα και απλα σπανε πλακα (με τον τροπο που τους αγαπησαμε στον Σπορ ΦΜ).

Ετσι μπορεις να ακουσεις τον Τσακωνα, τον Διακογιανη, και πιο συχνα τον Ιασων Τριανταφυλλιδη με τον Ψινακη, να σχολιαζουν τις τουμπες που τρωνε οι Γιαπωνεζοι.

Καποιες στιγμες αναρωτιεσε αν παιρνουν ναρκωτικα, αλλα τελικα σε στελνουν αδιαβαστο.

Στο τελος παντως ξενερωνεις που τελειωνει τοσο γρηγορα (ουτε μιση ωρα).

Λοιπον μην το χανετε αλλο.

Ο Takeshi, που παιζει εκει, εχει κανει μια αρκετα μακροχρονη καριερα, και ως σκηνοθετης και ως ηθοποιος:

Σκηνοθετης¨
1989 Violent Cop (その男、凶暴につき, Sono otoko, kyobo ni tsuki)
1990 Boiling Point (３－４Ｘ１０月, 3-4X jugatsu, lit. San tai yon ekkusu jugatsu) (aka Jugatsu in France)
1991 A Scene at the Sea (あの夏、いちばん静かな海, Ano natsu, ichiban shizukana umi)
1993 Sonatine (ソナチネ, Sonachine)
1995 Getting Any? (みんな　やってるか！, Minnâ-yatteruka!)
1996 Kids Return (キッズ・リターン, Kizzu ritān)
1997 HANA-BI (aka Fireworks in North America) Golden Lion award winner at Venice Film Festival
1999 Kikujiro (菊次郎の夏, Kikujiro no natsu)
2000 Brother (aka Aniki, Mon Frère in France)
2002 Dolls (ドールズ, Dōruzu)
2003 Zatoichi (座頭市) Silver Lion award winner at Venice Film Festiva
l2005 Takeshis'[edit]


Ηθοποιος
1969 Go, Go Second Time Virgin (ゆけゆけ二度目の処女, Yuke yuke kodome no shojo), by Koji Wakamatsu extra performance
1980 Makoto (まことちゃん, Makotochan), by Toyota Fujioka an anime, cameo appearance as voice actor (seiyū)
1981 Dump Migratory Bird (ダンプ渡り鳥, Danpu Wataridori) by Ikuo Sekimoto
1981 Manon (マノン), by Katsuhiro Maeda
1981 Completely... With That Air! (すっかり・・・その気で!, Sukkari... sono ki de!), by Juichi Tanaka first starring work.
1982 Secret of Summer (夏の秘密, Natsu no Himitsu)
1983 Merry Christmas, Mr. Lawrence (戦場のメリークリスマス, Senjou no merī kurisumasu) (aka Furyo in Europe), by Nagisa Oshima a Japanese/American movie shot in Java.
1989 Violent Cop (その男、凶暴につき, Sono otoko, kyobo ni tsuki), by himself
1990 Boiling Point (３－４Ｘ１０月, 3-4X jugatsu, lit. San tai yon ekkusu jugatsu) (aka Jugatsu in France), by himself
1993 Sonatine (ソナチネ, Sonachine) by himself
1995 Getting Any? (みんな　やってるか！, Minnâ-yatteruka!), by himself
1995 Johnny Mnemonic, by Robert Longo an American movie shot in the USA, adapted from Johnny Mnemonic, a short story by William Gibson. Credited as Takeshi.
1995 Gonin, by Takashi Ishii1997 HANA-BI (aka Fireworks in North America), by himself
1998 Tokyo Eyes, by Jean-Pierre Limosin a French/Japanese movie shot in Tokyo.
1999 Kikujiro (菊次郎の夏, Kikujiro no natsu), by himself
1999 Taboo (御法度, Gohatto), by Nagisa Oshima
2000 Brother (aka Aniki, Mon Frère in France), by himself a Japanese/American movie shot in Los Angeles & Tokyo
.2000 Battle Royale (バトル・ロワイヤル, Batoru rowaiaru), by Kinji Fukasaku
2003 Zatoichi (座頭市), by himself
2003 Battle Royale II: Requiem (バトル・ロワイアルII 鎮魂歌, Batoru rowaiaru II chinkon uta) by Kinji and Kenta Fukasaku
2004 IZO by Takashi Miike
2004 Blood and Bones (血と骨, Chi to hone), by Yoichi Sai
2005 Takeshis', by himself

rainboy

υγ. ο blogger τα εχει υπερπαιξει

LIVE 16/9 ANIA, ΠΑΡΑΣΙΤΑ, REJECTED, ΜΙΣΟΣ, ΦΡΙΚΗ, SOCIAL SECURITY, ΑΣΦΥΞΙΑ

Το Σάββατο 16/9 στο Πολυτεχνείο στις 20:00 θα πραγματοποιηθεί ένα live για την ενίσχυση της d.i.y. σκηνής. Θα εμφανιστούν οι: ANIA, ΠΑΡΑΣΙΤΑ, REJECTED, MΙΣΟΣ, ΦΡΙΚΗ, SOCIAL SECURITY, ΑΣΦΥΞΙΑ. Be there...

mushroom freaks

C86

Αφου εχουμε πιασει τα indie το τελευταιο καιρο, ας πιασουμε και αυτο.
Το ημερολογιο δειχνει 1986. Το ΝΜΕ ειναι ηδη ενα περιοδικο, με μεγαλη ιστορια, αλλα χωρις ιδιαιτερη απηχησh στους συγχρονους νεανιες. Toτε λοιπον κυκλοφορησε αυτη την κασσετα (μαλιστα τοτε επρεπε να στειλεις ενα αποκομα στο περιοδικο, και να σου την ταχυδρομησουν, οχι ζελοφαν με σιντι). τον τιτλο τον πηρε απο τον κωδικο της (Cassete 1986). Και εμελε να σημαδεψει την βρετανικη σκηνη μεχρι της ημερες μας.

Μια σειρα απο συγκροτηματα που μετα εγιναν αρκετα γνωστα, ξεκινησαν απο αυτη την συλλογη. (με γνωστοτερους του Primal Scream) Αλλα το σημαντικο ειναι οτι ακομα και σημερα φαινετε η φρεσκαδα που αναβλυζει απο αυτη την κασετα. νεα συγκορτηματα, βασισμενα στα 60'ς , αλλα επιρεασμενα απο ολα τα ρευματα που περασαν στο ενδιαμεσο (πολλες φορες νομιζεις οτι ακους Jam σε jammαρισμα). Και τοτε βρεθηκαν στο προσκηνιο. Επισης αυτος ο χαρουμενος (οριακα ποπ σε μερικες στιγμες) ηχος , απεκτησε και ονομa twee (θεωρουνται οι belle&sebastian χαρακτηριστικοτερο παραδειγμα). Αλλα δεν ειναι λιγες φορες που αναφερεται και ως C86, μαλιστα στα 90'ς μποσουσες να διαβασεις σε δηλωσεις πολλων καλλιτεχνων για το πνευμα αυτης της κασσετας που πρεπει να κρατηθει ζωντανο κτλ.

και οντως κρατηθηκε, και αναστηθηκε , απο το indie-mp3, ενα μπλογκ απο την Αγγλια, που ασχολητε με την indie σκηνη, και ειδικοτερα με αυτο το υφος. Τα παιδια λοιπον κατσανε και επεξεργαστηκαν την κασετα, την καναν mp3 με αρκετα ικανοποητικο ηχο, και την ανεβασαν στο μπλογκ τους.. Και ετσι καπως ξαναεγινε μοδα.

Πραγματικα παντως αξιζει κανεις να την κατεβασει, γιατι σιγουρα θα βρεις διαμαντακια μεσα.

Βεβαια οπως σε καθε revival ετσι και εδω εχουμε τα ιδια προβληματα. Γεροντια να επανασυνδεονται , δισκογραφικες να ξεθαβουν ντεμο, και απουλητους δισκους, και να ξεπουλαν, επανεκδοσεις μεβιβλιαρακια και αλλα για τα θυματα.

Αλλα μην ψαρωνετε, οτι αξιζει θα το βρειτε στο μπλογκ του indie-mp3.

Ορεξη για ψαξιμο να υπαρχει και ολα γινονται


Το περιεχομενο συγκεκριμενα ηταν:

Side one

Primal Scream - Velocity Girl

The Mighty Lemon Drops - Happy Head

The Soup Dragons - Pleasantly Surprised

The Wolfhounds - Feeling So Strange Again

The Bodines - Therese

Mighty Mighty - Law

Stump - Buffalo

Bogshed - Run To The Temple

A Witness - Sharpened Sticks

The Pastels - Breaking Lines

Age of Chance - From Now On,

This Will Be Your God[edit]

Side two

The Shop Assistants - It's Up To You

Close Lobsters - Firestation Towers

Miaow - Sport Most Royal

Half Man Half Biscuit - I Hate Nerys Hughes ( From The Heart )

The Servants - Transparent

The MacKenzies - Big Jim (There's no pubs in Heaven)

bIG fLAME - New Way (Quick Wash And Brush Up With Liberation Theology)

Fuzzbox - Console Me

McCarthy - Celestial City

The Shrubs - Bullfighter's Bones

The Wedding Present - This Boy Can Wait

κατεβαστε την σε 3 Zip αρχεια απο το Rapidshare:
C86 - Part One
C86 - Part Two
C86 - Part Three
Uploaded and encoded by Tom


rainboy

yg.παντως ακομα και το κακοφτιαγμενο εξωφυλλο της κασσετας μυριζει εναν ρομαντισμο.

TOOL,ανκοινωθηκαν, τι στοιχημα οτι δεν θα ερθουν.

Μερικοι ανθρωποι δεν ντρεπονται καθολου.
Ο κ. λωρης, αφου εχει κανει την αρπαχτη της ζωης του φετος, με τοσα εισητηρια που εχει πουλησει, για συναυλιες που δνε εγιναν ποτε, εχει το θρασος να βγαινει να ανακοινωνει και αλλες, λες και ολος ο κοδμος θεωρει αξιοπιστη την didi.
(οι Σιμπλι ρεντ, δεν γιναν, και ειναι ακομα αφισοκολημενη ολη η αθηνα).
το δελτιο τυπου λεει

Μετά από πολλά χρόνια αναμονής, το ελληνικό κοινό θα βρεθεί επιτέλους αντιμέτωπο με τους αδυσώπητους ήχους και τη μοναδική σκηνική παρουσία των TOOL. Σάββατο 16 Δεκεμβρίου στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας Ελληνικού!
Oι Maynard James Keenan, Danny Carey, Justin Chancellor και Adam Jones θα είναι εδώ στις 16 Δεκεμβρίου, για μια «TOOL» εμπειρία στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας του Ελληνικού.. Οι κριτικοί στο εξωτερικό μιλούν για μια από τις πιο καλοστημένες και εντυπωσιακές παραστάσεις. Η σύμπραξη των special effects και η σκηνική ένταση του συγκροτήματος παρασύρουν τον θεατή σε μια άλλη διάσταση, σε μια πρωτόγνωρη διαφορετική πραγματικότητα.

Οι TOOL, από τους σημαντικότερους εκφραστές της Intellectual Hard Rock σκηνής, γεννήθηκαν το 1990 στην πόλη των αγγέλων, (Los Angeles). Από τότε, έχουν εδραιωθεί στη μουσική κοινότητα με την ασυμβίβαστη συμπεριφορά τους και την ωμή οπτική τους, ταράζοντας τα νερά και δίνοντας άλλη αξία στην έννοια της μουσικής έκφρασης. Μιας έκφρασης που καθηλώνει. Οι πόρτες ανοίγουν στις 18.30, η προπώληση ξεκινά στις 18 Σεπτεμβρίου.
H τιμή του εισιτηρίου είναι 52 ευρώ (προπώληση) και 60 ευρώ (ταμείο). Τη συναυλία διοργανώνει η Didi Music / Big Star Promotion.
Θα εβαζα κανα στοιχηματακι. Αλλα επειδη δεν ειμαι τζογαδαρος, λεω να κανουμε ψηφοφοιρα, με τις εκτιμησεις μας.
let me see

rainboy

I'm from Barcelona - Let me introduce you my friends

Ενταξει ακουγετε σαν ατακα ελληνα καμακι, που ψηνει τουριστρια για τριο (και βαλε) (ενταξει αν αλλαξεις το τοπονυμιο προφανως).
Ναι αλλα τωρα σκεψου οτι ειναι σουηδοι απο το Jönköping, και ειναι 29 ατομα.
Τι παιζουν;;;;
Indie-pop.
Ο εγκεφαλος του συγκροτηματος ειναι ο Emanuel Lundgren, ο οποιος εγραψε τα τραγουδια, και ηχογραφησε τον δισκο. Οι υπολοιποι 28 ηταν φιλοι του, που περνωντας απο το σπιτι ηχογραφουσαν και κατι (ακορντεον, αρμονιο , μπαντζο κ.ά.) αλλα κυριως τραγουδουσαν. Ετσι το κυριο χαρακτηριστικο του δισκου ειναι οι πολυφωνιες.

Ναι καλα καταλαβατε το αλμπουμ ειναι σπιτικο-χειροποιητο. Το εχουν γραψει στο σαλονι του τυπου.

Ναι καλα καταλαβετε, οταν πανε να παιξουν σκανε 29 μαντραχαλοι, στην σκηνη και οι περισοτεροι μονο τραγουδανε, και μαλιστα ειναι ξανθοι, και κοκκινοτριχηδες βορειοευρωπαιοι, και τραγουδανε οτι ειναι απο την Βαrcelona.

Τα κομπλεξ των σουηδων.

Αν εξαιρεσεις το σουηδικο death, ειναι οτι πιο ενδιαφερον εχω ακουσει απο σκανδιναυικη χωρα, εδω και πολλα χρονια (πλακα κανω).

εδω το βιντεακι του WE ARE FROM BARCELONA, το οποιο ειναι επικα ηλιθιο, μαλιστα μου θυμιζει του βιντεο του we are stars (εκεινα τα 80'ς φιλανθρωπικα). Ομως το κομματακι σου κολλαει απιστευτα.
Και ετσι ειναι το υπολοιπο αλμπουμ, το οποιο σου κανει να εχεις ενα ηλιθιο χαμογελο, και χαζοχαρα γενικα.

Ενταξει ειπαμε ποπ ειναι (εστω και ιντυ) αλλα εχει την πλακα του.

Και οι στιχοι ειναι απλοι καθημερινοι , μιλανε για τα πληκτρα του κασετοφωνου, για καθυστερηση στον υπνο και συλλογες γραματοσημων, κτλ.

Λες να ειμαστε και εμεις απο τον Αρη?

κατεβαστε και το TREEHOUSE για να τους ακουσετε καλυτερα εδω

rainboy

LIVE 6/10 "3 EURO ROCK SHOW" POEM, RAINTEAR (με την υποστήριξη του Rock Storm Fm)

Η U-F σε μία προσπάθεια για να μειωθούν οι τιμές των εισιτηρίων διοργανώνει ένα live στο μαγαζί “Στίγμα” στον Κορυδαλλό, σε έναν χώρο που σέβεται τους πελάτες του αλλά και τους μουσικούς. Έτσι την Παρασκευή 6/10 θα εμφανιστούν οι POEM και οι RAINTEAR στις 21:00. Η είσοδος για αυτόν το λόγο θα είναι 3 euro, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η διοργάνωση θα είναι πρόχειρα στημένη. Αντιθέτως, οι μπάντες θα έχουν την κατάλληλη αντιμετώπιση και διοργανωτικά αλλά και οικονομικά Είναι μία νέα προσπάθεια, την οποία θα πρέπει να την στηρίξουμε όλοι αν θέλουμε να καθιερωθεί κάτι τέτοιο.




mushroom freaks

 

Who's your daddy

Benny Benassi εφτιαξε αυτο το φοβερο τραγουδι, και το φοβερο βιντεο.

Απολαυστε το κι χαλαρωστε

ειδατε τι φτιαχνον οι ιταλοι? που ειναι τα δικα μας παλικαρια?

rainboy

HERMANO Video Clip ''My Boy''

Ορίστε... για να μην μας είστε παραπονεμένοι, ότι μόνο ο Rainboy βάζει video clip, κατεβάστε εδώ το video των HERMANO στο ''My Boy'' από το δίσκο τους "Dare I Say...". Ακόμα μπορείτε να κατεβάσετε και κάποια κομμάτια από αυτόν το δίσκο όπως και από το νέο τους cd "Live At W2...".

Keep On Rollin
mushroom freaks

LIVE 14/9 BLISS, ZEROHERO, STONEDEVILS

Το πρώτο live της σεζόν είναι γεγονός. Την Πέμπτη 14/9 στο AN Club θα εμφανιστούν: οι desert rockers STONEDEVILS, οι ZEROHERO (μέλη από Liquidust και Cube) και grunge BLISS. Το live ξεκινάει στις 21:30 και έχει είσοδο 7euro. Be there...

mushroom freaks

Οι Arab Strap δεν υπαρχουν πια.

Χτες το απογευμα ανακοινωσαν την διαλυση τους στο site του συγκροτηματος.
Ενα δεκαετες ταξιδι που ελαβε τελος.

Με αρκετες ενδιαφρουσες δουλειες.

Δεν ηταν βεβαια ποτε το συγκροτημα της πρωτης γραμμης της Σκωτιας, αλλα οι εμφανισεις τους σε μικρους χωρους στην ελλαδα, αλλα και η εξοικοιωση με την μουσικη τους, με εκανε παντα να τους νοιωθω σαν την μπαντα της διπλανης πορτας.

Διαβασε εδω, συνεντευξη στο MIC.

H ανακοινωση τους λοιπον :

Yes, it’s the end for Arab Strap. After ten years, six studio albums, three live albums and all manner of everything else, we’ve decided the story should come to a close. There’s no animosity, no drama, we simply feel we’ve run our course and The Last Romance seems to us the most obvious and logical final act of the Arab Strap studio adventure. Everybody likes a happy ending!We will, of course, be celebrating. Our anniversary compilation, “Ten Years Of Tears” (see below) will be released this October/November and we are planning what will be our Farewell Tour (which sounds kind of cool) around the release in the UK and Europe (we’ll post the dates over the weekend). We hope you’ll be able to join us, but if you can’t make it then let us take this opportunity to thank you for listening.It is midnight on the 8th of September 2006 and I have just opened a beer.Cheers.

Τον αλλο μηνα θα βγει συλλογη με ακυκλοφορητα υπο τον τιτλος TEN YEARS OF TEARS, τιτλος που με τον καλυτερο τροπο περιγραφει την πορεια τους και τον τροπο που θα τους θυμομαστε.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

The Week Never Starts Round Here (1996); Chemikal Underground CHEM 010

Philophobia (1998); Chemikal Underground CHEM 021

Singles (1999, compilation, Japanese release); Bandai APCY-8473

Mad For Sadness (1999, live); GoBeat 547387-2

Elephant Shoe (1999); GoBeat 547805-2

The Red Thread (2001); Chemikal Underground CHEM050

Quiet Violence (2002, EP); private pressing ASTRIP001

Monday at the Hug and Pint (2003); Chemikal Underground CHEM065

The Cunted Circus (2003, live); private pressing ASC001CD

Acoustic Request Show (2005, live): private pressing ASreq01

The Last Romance (2005); Chemikal Underground CHEM082CD

rainboy

H πεταλουδα της αγαπης

Η πεταλουδα της αγαπης(papillopn d'amour) ειναι μια δημιοyργια πρωτοτυπη, και αισθητικα απογειωτικη.

Ο τυπος πηρε μια σκηνη απο το Ρασομον του Κουροσαβα (παιχτηκε σε επανεκδοση πριν μερικες βδομαδες στις ελληνικες αιθουσες) και επαιξε με ενα μονο εφε (καθρεφτη), αλλα καταφερε ενα απο το πιο καλοαισθητα φιλμακια που εχεις δει ποτε.

Η εμπειρια ειναι συγκλονιστικη. Και οταν αναλογιζεσε με ποσο απλο τροπο το εφτιαξε, σοκαρεσε. Γινετε φανερο οτι δεν ειναι θεμα τεχνολογιας, ή οικονομικο. Αμα το εχεις το σπορ, μπορεις με τα πιο απλα πραγματα να κανει εξαισια πραγματα.

rainboy

Καινουργιες φωτογραφιες απο τον σταθμο

IMG_0949
Originally uploaded by rainboy83.

Ανεβασαμε εδω


rainboy

δεκα λεπτα αργοτερα - το τσελλο

10 minutes older- the cello.
Ο πρωτοτυπος τιτλος περιγραφει ποly καλυτερα το τι πραγματευται η ταινια.
Οκτώ σκηνοθέτες, μετρ του παγκόσμιου κινηματογράφου, ενώνουν τις
δυνάμεις τους σε ένα φιλμ -το οποίο έρχεται να συμπληρώσει το "Δέκα
Λεπτά Αργότερα, Η Τρομπέτα"- εστιάζοντας α στο ζήτημα του
χρόνου. Στηριζόμενη στο ιντερλούδιο του τσέλο, η ταινία παρουσιάζει
μία παράμετρο από τον κάθε σκηνοθέτη: Καμία τελική καταγραφή δεν
μπορεί να είναι λιγότερη ή περισσότερη των δέκα λεπτών. Η αρχή
γίνεται με την ιστορία του Bernardo Berolucci, η οποία παρουσιάζει
μία ινδιάνικη παραβολή σχετικά με την έλλειψη αντοχής ενός μέντορα.
Στην είσοδο του ο Mike Figgis συνεχίζει με την πειραματική και
πρωτοποριακή δομή στο Timecode, παρομοίως ο Jean Luc Godard
χρησιμοποιεί το χρόνο που του παραχωρείται για να παρουσιάσει μία
σειρά από clips για τη νεότητα το θάνατο και την αγάπη. 'Αλλη μία μη
αφηγηματική είσοδο του Volker Schlodorff παρουσιάζει μία σειρά από
εικόνες σχετικά με το ρατσισμό. Η Claire Dennis εστιάζει σε μία
φιλοσοφική συζήτηση για το χρόνο ανάμεσα σε ένα δάσκαλο και το
μαθητή του κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τραίνο. Ο Jiri Menzel
διερευνά τεκμηριωμένα την επίπτωση του χρόνου στον Τσέχο ηθοποιό
R.Hrusinsky. Στο ίσως πιο αφηγηματικό φιλμ "Addicted to the Stars"ο
σκηνοθέτης M.Radford προσφέρει την οπτική ενός αστροναύτη ο οποίος
επιστρέφοντας στη γη ανακαλύπτει ότι ο γιος του μεγάλωσε
περισσότερο απ’ ότι ο ίδιος.

Και εδω κολλαει η πρωτη αποροια. Οι ταινιες αυτς γυριστηκαν το 2002, και ηρθαν στην ελλαδα το 2006. Και οχι οτι υπαρχουν πολλες χωρες που παιζονται σε σινεμα αυτες οι ταινιες. Αρα γιατι;;;
Οποιοσδηποτε θα μπορουσε αν τις ειχα αγορασει σε dvd και να τις ειχε δει δεκαδες φορες αυτα τα 4 χρονια.
ενταξει καταλαβαινω οτι οι μικρου μηκους δεν ειναι ιδιαιτερα εμπορικες, αλλα αυτη με τοσα ονοματα δεν βρεθηκε κανεις να την προβαλει;;;;
και αντι να υπαρχουν δεκαδες σινεμα που παιζουν τα μπλοκμπαστερ και προσπαθουν να ανταγωνιστουντα μουλτιπλεξ, μισογεματα, με κατωτερα ηχοσυστηματα και χωρις φοιτητικο, δεν θα μπορουσαν να πειραματιστουν;;;
ενα απο ολα τα σινεμα της αθηνας δεν θα μπορουσε να μαζευει διαφορες μικρου μηκους και να τις δειχνει 5 φορες το μηνα με ενα κανονικο εισητριο, και τον αλλο μηνα αλλες;;;

στοιχημα οτι δνε θα επεφτε καρφιτσα. γιατι θα ειχε την γοητεια οτι ελπιζεις οπτι καποιες θα ειναι καλε ςαπο ολες. Παντα γεματο θα ηταν.

τελως παντων ας γυρισουμε στην ταινια που ξεκιναει με την ιστορια:

Bernardo Bertolucci "Histoire d'eaux"

Αυτο το φιλμ βασιζεται σε μια ινδικη παραβολη, στην οποια η ζωη ενος νεαρου "ξεκιναει" οταν συναντα ενα γεροντα που του ζητα νερο, και πηγαινοντας να το φερει, συναντα την γυναικα της ζωης του. Χρονια αργοτερα περνωντας απο το ιδιο σημειο ξανα βρισκει το γεροντα, που τον ρωταει γιατι αργησε και οτι διψαει.

προφανως η παραβολη θελει να πει κατι του στυλ να μην αφηνουμε ανοιχτους λογαριασμος πισω μας (παροτι καποιος γνωστης της ιδνουιστικης φιλοσοφιας θα μπορουσ ενα το διατυπωσει καλυτερα.

αλλα το ενδιαφερον δεν ειναι η παραβολη, αλλα η μεταφορα στην ιταλια του σημερα, οπου ο νεαρος ειναι ινδος, που περναει "παρανομα¨τασυνορα, βρισκει τον γερο, συνανταει μια ιταλιδα, παντρευονται, δειχνει ακρετες κομβικες στιγμες της ζωης του. και τελικα ξαναβρισκει τον γεροντα.

μου αρεσε αρκετα γιατι εδειχνε με ενα τροπο την ροη του χρονου, με μια απιστευτη ομαλατητο, η οποια τελικα σε υπεβαλλε σε μια σειρα απο σκεψεισ σε σχση με το θεμα της ταιναις (τον χρονο ειπαμε ντε), χωρις να σου δειξει τιποτα σχετικο.

στην συνεχεια περναμε στο:

Mike Figgis "Σχετικά με το χρόνο 2"

«Το δικό μου δεκάλεπτο φιλμ πραγματεύεται την ασυνέχεια της
μνήμης». Χρησιμοποιώντας οθόνη χωρισμένη σε τεταρτημόρια η ταινία
διερευνά το παρελθόν και το μέλλον μέσα από το παρόν. Λεει ο σκηνοθετης, και παροτι μπορει να εχει δικιο, γινετε γρηγορα πολυ "ζαλιστικο¨" να το παρακολουθεις σε 4 οθονες, και τελικα δεν μπορεις αν το παρακολουθησεις. βεβαια οπως δηλωνει και ο ιδιος σκοπος του ειναι αυτο το χαος. αλλα ενταξει τελικα δεν βγαζεις και κατι

οποτε προχαραμε στο γρηγορα

Jiri Menzel "Μια Στιγμή"

O Jiri Menzel φτιάχνει ένα φιλμ το οποίο αντιπαραβάλει
καθημερινές στιγμές της ζωής ενός διάσημου σταρ παλαιών ταινιών με
σκηνές από τις ταινίες στις οποίες έλαβε μέρος.Είναι μία μελέτη για τη φυσιολογική γήρανση ενός ατόμου και την
ιστορία του σινεμά, η ιστορία ενός ατόμου το οποίο χάνει συνεχώς τη
δική του ταυτότητα καθώς παίζει διαφορετικούς χαρακτήρες στο
σινεμά. Η ανάμιξη της κοσμικότητας, του παρόντος με καυστικές
συνδέσεις από τις παλιές ταινίες , εξερευνά με πλήρη εκκεντρικότητα
και το χιούμορ του menzel που ξετρελαίνει , το οποίο και έχει
επιδείξει τόσο λαμπερά σε όλες τις ταινίες του. Πραγματικα η πρωτη συγκλονιστικη-αποκαλυπτικη στιγμη της ταινιας.

Istvan Szabo "Δέκα Λεπτά Αργότερα"

Μία γυναίκα ετοιμάζει ένα γιορτινό τραπέζι σε ένα σπίτι
μεσοαστικό, τοποθετώντας μία τούρτα γενεθλίων δίπλα στα κεριά. Μέσα
σε δέκα λεπτά η ζωή της αλλάζει ολοκληρωτικά. Δέκα λεπτά αργότερα
κατηγορείται για απόπειρα δολοφονίας. Είχε μόλις τραυματίσει με
μαχαίρι τον μεθυστικα σύζυγο της. αυτο το φιλμακι ηταν τυπικο. δεν ειναι ειχε κατι ασχημο, αλλα δεν ειχε και κατι για να το θυμασαι. οποτε

ΚΑΤ!!!!! διαλειμα ιντερμισιον

Clair Dennis "Vers Nancy"

Συνεχεια με το φιλόσοφοο Jean Luc Nancy και μία μαθήτρια του τη Ana Samardzija
να συνομιλούν κατά τη διάρκεια μίας βόλτας με το τραίνο. Η 'Αννα δεν
είναι Γαλλίδα αλλά ζει στο Στρασβούργο , την πόλη στην οποία
διδάσκει ο Jean Luc.

Πραγματικα υστερα απο το διαλειμα οι ψευδοφιλοσοφικοι διαλοσοι σου πεφτουν αποτομα, και μεχρι να το πιασεις εχει περασει το μισο φιλμακι. Βεβαια και αυτο μπορεις να πεις οτι ειναι ενας υπαινιγμος για τον χρονο.

αλλο αυτο σιγουρα θα το εχω ξεχασει πολυ συντομα

καθως ακολουθησαν τα 3 καλυτερα

Volker Schlondorff "The Enlightenment"

Ένας ηλικιωμένος άνδρας βρίσκεται σε μία βάρκα. Ένα αγόρι πετά
πέτρες στην παραλία. Μία έγκυος κοπέλα επισκέπτεται την οικογένειά
της στο κάμπινγκ για να τους συστήσει τον Αφρικανό φύλο της.

Τι ώρα ακριβώς είναι? Ποιος μπορεί να το εξηγήσει? Ποιος μπορεί
να ξεκαθαρίσει ακόμη και τις σκέψεις του με οποιοδήποτε τρόπο; Και
ακόμη τι είναι πιο οικείο και πάντα παρόν εκτός από το χρόνο;

Και ολα αυτα ειδωμενα απο μια μιγα που περιτρυγιριζει την οικογενεια, την παρακολουθει και παιζει καθοσριστικο ρολο σε δυο θανατους.

Πραγματικα εδω περα η ι διασταση του χρονου συγχετε με του χωρου, και το φιλμακι ειναι πραγματικα απογειωτικο.

και συνεχιζουμε με την κορυφαια απο ολες

Michael Radford "Addicted To The Stars"

‘Ένας αστροναύτης επιστρέφει από το ταξίδι του σε
μακρινούς γαλαξίες η διάρκεια του οποίου ήταν ογδόντα έτη
φωτός. (αλλα για αυτον 10 λεπτα)

. Περικυκλωμένος από μία
πόλη η οποία έχει γίνει αφιλόξενη με το πέρασμα του χρόνου για
αυτόν. Προσπαθει να βιωσει την πολη ετσι οπως εχει γινει. και αποφασιζει να παει σπιτι του.

και εκει συμβαινει η απολυτη στιγμη.

του ανοιγει μαι γυναικα και του λεει, σημερα σας περιμενε.

και μπαινει στο σαλονι, οπου ειναι κατακοιτος ο γιος του σε ηλικα 90 βαλε. και του λεει πατερα ηξερα οτι θα γυρναγες.

Η σκηνη συγκλονιστικη. Ο ανθρωπος μπηκε στο διαστημοπλιο το 2086 με τον γιο να ειναι πιτσιρικι, και λιγες ωρες αργοτερα ειναι στο 2146 και ο γιος του ετοιμοθανατο χουφταλο (προφανως κανεις της γενιας του δεν θα ειναι ζωντανος ) και ο ιδιος ειναι ακομα 40ρης.

την ωρα που κοιταει τον γιο του, καταλαβαινεις οτι βλεπει μια ζωη μποστα του 80 χρονια, που εχασε στην κυριλεξια. τον γιο που ποτε δεν εμαθε τι εκανε σε ολοκληρη τη ζωη του,(που κρατησε 10λεπτα στο δικο συστημα).

ανατριχιαστικη σκηνη.

και να σκεφτει κανεις οτι ο τυπος μεσα σε 10λεπτα καταφερε να φτιαξει τοσο μεγαλειωδη σκηνη. (οι αλλοι σκηνοθετες θα καναν 2ωρη υπερπατραγωγη για να κατλαηξουν σε μια παρομοια, σκηνη, καιπαλι εξαιτιας του μπακαπ πουθα εχει δημιουργηθει, μπορει να βιωνε οθεατης κατι παρομοιο)

πραγματικα μοναδικο

Jan Lyc Godard "Dans Le Noir Du Temps"

Ο Jan Lyc Godard χρησιμοποιώντας το πολυσύνθετο μοντάρισμα του
βίντεο και τυπικές εικόνες ταινίας από τις πιο εφευρετικές
τελευταίες δουλειές τους και φτιάχνει δέκα μονόλεπτα φιλμ τα οποία
συνθέτουν μία πολύπλοκη και προκλητική δεκάλεπτη μελέτη του
χρόνου.

Αποσπασματα απο δικες του ταινιες αλλα και αλλων (αιζενσταιν, παζολινι) μονταροντε ετσι ωστε να απαντησουν το τελος της μνημης, του πονου, τη νιοτης, της Ιστοριας, της αιωνιοτητας, του χρονου και στο τελος του σινεμα.

Αυτο το φιλμ δεν ειανι μελετη ειναι για τον χρονο. ειναι μια λυρικη μελετη για την ανθρωποτητα. Μια φρικτη, κοφτη και ανθρωπινα απανθρωπη λυρικοτητα. Απο τα καλυτερα πραγματα που εχει κανει τα τελευταια χρονια.

Μια τελεια συνθεση.

Μαλλον δεν παιζει τιποτα αλλο της προκοπης στα σινεμα, οποτε το συνιστω ανεπιφυλικτα. και επιετεινω και αλλο τους προβληματισμους μου για τις μικρου μηκους.

rainboy

LIVE 23/9 LORD13, PLANET OF ZEUS

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:

Το όνομα των βετεράνων, Αθηναίων, stoner rockers, LORD13, εγγυάται για την επιτυχία του event. Σε μια –θα λέγαμε- άτυπη παρουσίαση του υλικού του ομώνυμου, ντεμπούτο full length album τους, θα κλείσουν την βραδιά της οποίας βιντεοσκοπημένα πλάνα θα συμπεριληφθούν στο video του τραγουδιού τους “Bitter Story”.

Την βραδιά θα ανοίξουν οι επίσης Αθηναίοι, heavy rockers, PLANET OF ZEUS κάνοντας ένα διάλειμμα από τα sessions ηχογραφήσεων του ντεμπούτο full length album τους.

Ώρα έναρξης: 21:00
Τιμή εισιτηρίου: 8 euro
Be there or be square!

mushroom freaks

Forward Russia! - Give me a wall

the next cult thing

Υστερα απο τους GOSBE θα συνεχισουμε με κατι ποστ αλλα αρκετα πιο εμπορικο.

Προφανως δεν ξερουμε ακομα ποσο εμπορικα θα κατατληψουν, αλλα το μπλουζακι με τα δυο θαυμαστικα (οπως τα βαζουν οι ισπανοι) εχει ηδη κανει θραυση στην UK και ειναι πολυ πιο γνωστα απο οτι οι ιδιοι.

βεβαια οι τυποι εχουν καταλαβει πως να χτισουν μυθο.

Βγαζουν τα τραγουδια τους αριθμακια, και πουλανε σαν τρελοι.

Ειναι προφανως και αρκετα εκκεντρικοι (λογικο για μπαντα απο το Leeds που κυκλοφορει με τετοιο ονομα).

Απο κει και περα δεν ειναι και ασχημοι.

Μια χαρα ειναι.

Για συγκορτηma στο ξεκινημα του ειναι αρκετα πειραματικοι.

'η μηπως θα πρπει να πω μπερεδεμενοι;

μπερδεμενοι οπως ο ακορατης.

βεβαια υπαρχει καποιος που δεν ειναι καθολου μπερδεμενο και ειναι η ντραμερ (που την λενε Whiskas σαν την γατοτροφη) τους που δεν ξεκολλαει απο τα 4/4 σε ολοκληρο τον δισκο.

Αλλα το συγκροτημα το δοκιμαζει σε ολες τις μπαντες, απο ρεγκε, μεχρι ντισκο, ενιοτε με σχεδον nu metal φωνητικα, αλλα ακομα και σε φασεις electro pop, και ολα αυτα με alterantive, σχεδον post αισθητικη.

Ενταξει εγω πραγματικα ειμαι συγκεχημενος υστερα απο καμια 6ρια ακροασης (δεικτης οτι μαλλον μου αρεσε). Αλλα αυτη την φορα δεν σας ανεβασα κανενα τραγουδακι γιατι με την ονομασια των αριθμων, δεν εβγαλα ακρη, και παντα ξεχναγα πιο ηταν αυτο που μου αρεσε.αλλα σας εβαλα μεριεκς επιλογες σε βιντεακια.

Καποια ειχαν ειδη κυκλοφορησει παλιοτερα σε σινγκλακια ep και ντεμο. Ετσι τα νουμερα στο δισκο ειναι απο το 7-19(με παραλειψεις). Μαλιστα δεν ειναι καν με αριθμητικη σειρα τοποθετημενα, και σε χαονουν ακομα περισσοτερο.

Απο τους ιδιους δεν βρηκα καπου καποια εξηγηση, γιατι αυτο το κολπακι με τα ονοματα.

Προφανως θλουν να μας δειξουν την εξελιξη της μπαντας, γιατι ετσι αποκαλυπτεται η χρονολογικη σειρα που γραφτηκαν.

βεβαια θα μπορουσε καποιος να θεωρητικολογησει και πει για το προτσες της παραγωγης την σχεση του μετο προιν κτλ, αλλα δεν νομιζω να το εχουν ψαξει τοσο πολυ. Ασε που μου φαινετε και ψιλοηλιθια αν σκεφτονται μια τοσο γραμμικη συνδεση.

Τελος παντων ακουστε το δισκακι για να συμπερανεται, καθως ειναι περιπλεγμενα τα πραγματα. Μαλλον ενδιαφεροντες θα τους βρειτε διχως να ενθουσιαστειτε.

Επισης εχουν την φημη οτι ειναι καλοι στα live, οποτε δειτε τα βιντεακια.

rainboy

ΥΓ για τον πατερουλη τι γνωμη λετε να εχουν;;;;;

GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR - '' F#a#∞ "

Πέρυσι, ένα χειμωνιάτικο Σαββατόβραδο, με δυνατό αέρα, βρισκόμουν στο Σχοίνο μαζί με έναν φίλο μου. Το τζάκι ήταν αναμμένο, η ώρα περασμένη και εμείς χαλαρωμένοι αράζαμε στις αναπαυτικές πολυθρόνες. Ξαφνικά ο φίλος μου άλλαξε μουσική και έβαλε κάτι άλλο να παίζει, κάτι που δεν είχα ξανακούσει, κάτι που θα με έκανε αργότερα να ακούω ξανά και ξανά όταν θέλω να ηρεμήσω και να χαθώ στις σκέψεις μου. Για μία ολόκληρη ώρα είχαμε κρατήσει και οι δύο απόλυτη σιωπή. Εάν κάποιος μας παρακολουθούσε εκείνη την ώρα, θα νόμιζε πως ήμασταν απασχολημένοι αποκλειστικά με τις φλόγες από το τζάκι και από το καπνό των τσιγάρων που έκαναν βαριά την ατμόσφαιρα του μικρού χώρου. Η ψυχεδελική μουσική των GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR σε καταβάλει από την πρώτη νότα της. Οι μακρόσυρτες, πένθιμες μελωδίες σε έκαναν να χαλαρώνεις τόσο εύκολα, να ξεχνάς τις σκοτούρες σου και να ταξιδεύεις σε ένα κόσμο τελείως διαφορετικό. Ακόμα και τα ξεσπάσματά τους έχουν μία μελαγχολία η οποία να μεν σε ταράζει αλλά δεν σε τσιτώνει, απλά κάνει το ταξίδι σου ποιο βιαστικό. Γενικά ο χρόνος είχε σταματήσει. Δεν καταλάβαμε πως πέρασε μία ώρα. Εκείνο το βράδυ πρέπει να ακούσαμε αυτόν των δίσκο 2 με 3 φορές. Παρ’ όλα αυτά το cd αυτό δεν το ξανάκουσα, αφού πλέον δεν μιλάμε με το παλικάρι λόγο μιας παρεξήγησης, μέχρι που βρεθήκαμε με τον Rainboy στο σταθμό, φέτος το καλοκαίρι και το έγραψα. Οι G.Y.B.E. προέρχονται από τον Καναδά και το F#a#∞ είναι το πρώτο τους album το οποίο κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα σε βινύλιο το 1997 και αργότερα σε cd (αυτό έπεσε στα χέρια μας) το 1998. Οι 9μελής μπάντα κινούμενοι στα post-rock μονοπάτια έφτιαξαν έναν απίστευτο δίσκο που σας προτρέπουμε να τον ακούσετε. Περιέχει τρεις συνθέσεις: 1. The Dead Flag Blues, 2. East Hastings (μεγαλειώδες κομμάτι) και 3. Providence. Έτσι για την ιστορία να πούμε ότι το East Hastings ακούγεται και στην ταινία του Danny Boyle “28 Days Later” αλλά δεν βρίσκεται στο soundtrack της. Γύρισα λοιπόν Αθήνα και το έβαλα να παίξει. Για άλλη μία φορά ένιωσα τα ίδια συναισθήματα, στο μυαλό μου ήρθαν οι ίδιες εικόνες τις ανέμελης εκείνης βραδιάς. Όπως έχουμε ξαναπεί η μουσική που φτιάχνεται από ανθρώπους για ανθρώπους σου προκαλεί ρίγος και ανατριχίλα. Πόσοι από εσάς δεν έχετε συνδυάσει δίσκους ή κομμάτια με καταστάσεις που έχετε περάσει και κάθε φορά που τα ακούτε σας έρχονται εκείνα τα συναισθήματα που είχατε νιώσει την πρώτη φορά που τα ακούσατε! Ένα μουντό μουσικό διαμάντι που θα πρέπει να του δώσετε μεγάλη προσοχή.

mushroom freaks