Progressive rare & precious

Sweet Smoke:Οι sweet smoke είναι μια jazz rock μπάντα η όποια δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας των sixties,στο Brooklyn της Νεας Υορκης από διαφόρων εθνικοτήτων μουσικούς. Παρά το ευοίωνο κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή για τετοιού είδους σχήματα και πόσο μάλλον σ’εκείνη τη πόλη, η αναγνώριση για τους sweet smoke ήρθε σε ευρωπαικό έδαφος και μάλιστα στη Γερμανία(1969).Υστέρα από ένα χρόνο παραμονής στη χώρα ηχογραφούν και το ντεμπούτο τους album με τίτλο Just a poke(1970).Το album έκανε αίσθηση όχι μόνο για το ψυχεδελικό εξώφυλλο επιμελημένο από τον Ολλανδό καλλιτέχνη Jan Fijnheer αλλά και για την πολύ ωραία μίξη μεταξύ jazz και rock στοιχείων και τις πολύ αρμονικές αλλαγές μεταξύ αυτών. Το album αποτελείται μόλις από δύο 15λεπτα κομμάτια δηλ. στο βινύλιο έχουμε πλευρά και κομμάτι.Έπειτα από ένα χρόνο απουσίας λογώ ενός ταξιδιού του γκρουπ στην ινδία τον αύγουστο του 1972 ηχογραφούν το δεύτερο album τους με τίτλο Darkness into light.Σ’αυτό το δίσκο διακρίνουμε πιο κλασσικά όργανα όπως τσέλο και φλάουτο,καθώς είναι και εμφανείς οι επιρροές από το ταξίδι τους στην Ασια τόσο στο ομώνυμο τραγούδι οσο και στο .Τελευταία κυκλοφόρησαν και τα δύο μαζί σ’ένα cd και σε πολύ καλη τιμή,όσο για το live τουσ που κυκλοφορεί δεν θα το πρότεινα ιδιαίτερα γιατί είναι λίγο κουραστικό λόγω των πολύ μεγάλων αυτοσχεδιασμών.

Andrew Dersin (bass)
Jay Dorfman (drums)
Marvin Kaminowitz (guitar,vocals)
Michael Paris (tenor sax ,vocals)
Steve Rosenstein (guitar,vocals)




Eloy : Οι eloy δημιουργήθηκαν στη Γερμανία το 1969 με ηγετική φυσιογνωμία τον Frank Bornerman.Το όνομα τους το εμπνεύστηκαν από το βιβλίο του H.G,Wells .Οι αλλαγές στο σχήμα είναι τόσο συχνές που δεν αξίζει να αναφέρουμε ονόματα εκτός φυσικά του Bornerman(ο οποίος εμφανιζόταν με περούκα στις συναυλίες λόγω του κοντού μαλλιού που του επέβαλλε η εργασία του στη τράπεζα) από τον οποίο είναι και οι βασικές επιρροές στις συνθέσεις. Πολλοί τους αντιμετώπισαν σαν μια αντιγραφή των pink floyd ενώ άλλοι σαν ένα ξεχωριστό άκουσμα στην progressive σκηνή, το ζήτημα είναι ότι μας χάρισαν περίπου 18 δίσκους εκ των οποίων οι πρώτοι 5 είναι πραγματικά αριστουργηματικοί. Το ντεμπούτο και μάλιστα ομώνυμο album τους κυκλοφόρησε το 1972 και αγγίζει κατά ένα μεγάλοτου μέρος το hard rock.Τα επόμενα τέσσερα (inside-1973,floating-1974,power and the passion-1975 και dawn-1976) ανήκουν στο καθαρό progressive rock με χαρακτηριστικό στοιχείο τα πλήκτρα και τα φωνητικά. Μαζί με το live που ακολούθησε το 1978 νομίζω ότι θα είστε καλυμμένοι σχετικά με το group καθώς οι επόμενες κυκλοφορίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον παρά μόνο σε μεμονωμένα πράγματα.




Camel: Αναμφισβήτητα από τα σημαντικότερα ονόματα της Βρετανικής σκηνής. Η επιτυχία δεν άργησε να τους βρει καθώς η κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου τους album το 1973 πέραν του ότι είναι αριστουργηματικό από κάθε άποψη είχε και την αναγνωρισιμότητα τόσο από κοινό όσο και από κριτικούς. Κομμάτια όπως το slow yourself down και never let go θα σας κάνουν να ψάξετε και τι έγινε με τους Camel μετά το ’73.Τις δύο επόμενες χρονιές κυκλοφόρησαν τα δύο πιο εμπορικά τους album,το mirage(1974)και το snowgoose(1975).Το πρώτο περιέχει κλασσικές συνθέσεις λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας όπως το freefall,το earthrise,το supertwister και το lady fantasy ενώ το εξώφυλλο μας θυμίζει πακέτο τσιγάρων, όσο για το δεύτερο είναι concept album εμπνευσμένο από την ομώνυμη νούβέλα του Paul Gallino.To snowgoose παρουσιάστηκε ζωντανά στο royal albert hall με τη συνοδεία της Συμφωνικής ορχήστρας του Λονδίνου και θα το βρείτε σε δίσκο στο a live record toy 1978.To 1980 ακολούθησε άλλο ένα concept album με την ιστορία ενός γιαπωνέζου στρατιώτη που κρυβόταν σε ένα νησί του Ειρηνικού ωκεανού νομίζοντας ότι ο Β Παγκόσμιος πόλεμος συνεχίζεται.Μετά την διάλυση τους το 1985 και την επανιδρυσή τους τη δεκαετία του ’90 περιορίστηκαν σε μετριότητες(άσχετα με αυτό η συναυλία τους το Σεπτεμβρη του 2000 είναι από τις καλύτερες που έχω παρακολουθήσει). Γενικότερα πάντως έχω μεγάλη συμπάθεια στα group που γίνονται αναγνωρίσιμα με ακούγοντας μόνο μερικές νότες από αυτά και οι camel είναι σίγουρα ένα από αύτα.Στη καθιέρωση του ήχου τους συνέβαλλε πολύ και η μεγάλη εμπειρία του Peter Bardens από τη συμμετοχή του σε προηγούμενα μεγάλα σχήματα όπως οι them και οι shotgun express μαζί με τους Rod Stewart και Peter Green.

Andy Ward – drums & percussion
Doug Ferguson – bass & vocals
Peter Bardens – organ,melathron,piano,vcs3 synthesizer & vocals
Andy Latimer – guitar & vocals

Raw material : Πρέπει να πήγαινα πρώτη ή δευτέρα λυκείου όταν είχα πάει στο υπόγειο του metropolis του πειραιά για να αγοράσω το selling England by the pound των genesis,ρωτώντας το πωλητή που θα βρω το δισκάκι εκείνος παραξενεμένος από ένα δεκαεξάρι που ακούει genesis μου πρότεινε το εικονιζόμενο album.To τσίμπησα στα τυφλά γιατί ήξερα ότι ο τύπος ήταν ενημερωμένος.Το ίδιο θα σας πρότεινα να κάνετε και έσεις.Οι raw material μπορούν να θεωρηθούν γενικότερα σαν ένα βραχύβιο συγκρότημα των sixties.Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη δισκογραφία τον Σεπτέμβριο του 1969 με το single “time and illusion/bobos party”,ακολούθησε άλλο ένα 45αρι τον Ιανουάριο του 1970 με τίτλο “Days of the fighting cock”.Και τα δύο single περιλαμβάνονται στο ντεμπούτο τους album “The raw material album”. O ήχος τους κυμαίνεται μεταξύ blues,rock και progressive.Το 1971 κυκλοφορούν το δεύτερο και τελευταίο album τους, με τίτλο “time is…”,μια εξαιρετική δουλειά στην οποία συνδυάζεται πολύ όμορφα η ψυχεδέλεια με το rock και το ατμοσφαιρικό στοιχείο.Μέχρι πρόσφατα η εύρεση τους ήταν πολύ δύσκολη όμως σχετικά πρόσφατα επανακυκλοφόρησαν σε cd

Dave Greene – electric & acoustic guitars
Phil Gunn – bass & acoustic guitars
Colin Catt – vocals & keyboards
Paul Young – percussion
Michael Fletscher – saxophone,flute & vocals

Goldfinger