Kαι αλλες μηνυσεις σε ελληνικα blogs

Μηνυση λοιπον στο M.Hulot, για τα mp3 Που ανεβαζει, το 95% των οποιοων δεν υπηρχε περιπτωση να βρεθουν σε ελληνικο δισκοπωλειο.
Θα ηθελα να γραψω πολλα για το θεμα αλλα αναδημοσιευω ακριβως οτι εγραψε ο πετριδης στο απο τις 4 στις 5

To blog έχει στο παρελθόν δεχτεί τις "συμβουλές-προτροπές" μεγάλης δισκογραφικής, υπό την απειλή προσφυγής στην IFPI και την ΑΕΠΙ για πειρατία! Ναι, το ζήσαμε και αυτό. Η κατηγορία ήταν ότι προσφέραμε δωρεάν κομμάτια, τα οποία προσφέρονται την ίδια στιγμή δωρεάν για download στα επίσημα sites των καλλιτεχνών (στα οποία έχουμε πάντα link). Μάλιστα, ενημερωθήκαμε ότι το blog είναι p2p(!!), όπως άλλωστε και το rapidshare(!!). Μετά από αυτά, η συνέχεια ήταν αναμενώμενη:

Χτες κάποιος κατήγγειλε (δεν τον βρήκαν από το sheriff, υπήρξε ανώνυμη καταγγελία) το blog του M.Hulot (του υπεύθυνου για την μουσική του Lifo και του tranzistor, για να μην ξεχνιόμαστε) για πειρατία στο blog του. Ένα blog που προτεινει πραγματικά ξεχωριστή μουσική που δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί ούτε με σφαίρες στο ελληνικό ραδιόφωνο (ο θεός να το κάνει) και που λειτουργεί ως όαση για όσους θέλουν να μάθουν κάτι για μουσική, πέρα από το πλήρως ελεγχομενο προιόν που προτείνεται από παντού. Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που όλες οι εταιρείες προφανώς του στέλνουν τα CDs τους και τον παρακαλάνε να γράψει κάτι στο περιοδικό (εκει έχει φτάσει το πράγμα, σκέτο δράμα) και που πασχίζει να προβάλλει την ελληνική σκηνή και πολλούς καλούς, "μικρούς" καλλιτέχνες.

Όπως θα έπρεπε να γίνεται κατανοητό, εν τη απουσία του ραδιοφώνου (με κεφαλαιώδη ευθύνη των δισκογραφικών, όλα αυτά τα χρόνια), τα blogs - ειδικά τα indie - λειτουργούν ως διαφήμιση του προιόντος των δισκογραφικών. Αυτό επιβεβαιώνεται στο εξωτερικό με πολλούς τρόπους (με σκηνές κάποιου blog σε κορυφαία φεστιβάλς, με διαφημίσεις από τις ίδιες τις εταιρείες στα blogs - πχ. πρόσφατα The National, Arctic Monkeys, κλπ). Τα blogs κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνει το ραδιόφωνο, αν υπήρχε: σε πείθουν να ασχοληθείς, να αγαπήσεις την μουσική και να την αποκτήσεις, ξοδεύοντας χρήματα (κάτι που οι δισκογραφικές δεν μπορούν να κάνουν εδώ και χρόνια).

Τον Μάιο στο forum του Mad, στο θέμα για το playlist, οι υπεύθυνοι προγράμματος στο πάνελ (από όπου απουσιάζε η δισκογραφία!!) κατηγορούσαν επώνυμα τις δισκογραφικές για τις πιέσεις τους να ακούγονται μόνο τα singles που θέλουν εκείνες και κανένας από τις παρούσες στο κοινό δισκογραφικές δεν αντέδρασε. Εκεί που έπρεπε κάποιος να ορθώσει ανάστημα, πλήρης απουσία.

Ποιος να έχει διάθεση να μιλήσει; Τώρα που επικράτησαν πλήρως οι μέτριοι και οι συνηθισμένοι, ποιος μπορεί να επιβάλλει την καλύτερη μουσική; Όπως φαίνεται, κανείς.

Αντίθετα, βλέπουμε σπασμωδικές κινήσεις κατά όσων πραγματικά προσπαθούν και ίσως είναι οι μόνοι που ενδιαφέρονται για την δισκογραφία. Αν όμως εκεί βλέπεις εχθρούς, πώς να καταλάβεις ποιοι είναι οι εχθροί της μουσικής... Χρόνια μετά την καθιέρωση της ψηφιακής εποχής στην μουσική, οι δισκογραφικές είναι ακόμα στο σκοτάδι.

Χωρίς ιδέες, χωρίς ενδιαφέρον για το αντικείμενο, χωρίς αγάπη για την μουσική, καταφεύγουν στην λύση της σκέτης αποστολής cd και ενός αμετάφραστου email στα αγγλικά στους ατελείωτους αμαθείς που γράφουν στα sites και τις εφημερίδες και στους θεούς του "ραδιόφωνου". Αυτό δεν είναι δισκογραφία, έτσι δεν φτιάχνονται καλλιτέχνες, έτσι δεν γαλουχείται το κοινό.

Και όπως έγινε αντιληπτό από την ελάχιστη προσέλευση στην Avril Lavigne και την "ασθενή" Pink, το κοινό (μάλλον) δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την χώρα σε αυτό το είδος, ακόμα και με εξωπραγματική διαφήμιση και εξοργιστικό playlist. Αντίθετα, ανταποκρίνεται στους Isis, τον Snoop Dogg, τους Ojos De Brujo, τους Metallica. Αυτά όμως απουσιάζουν από το ραδιόφωνο μας...

Playlist forever, λοιπόν! Καληνύχτα σας κύριοι (και κυρίες).