Λοιπον. κανετε κλικ εδω και διαβαζετε ολοκληρη την εμπειρια μου απο την Christiania.
Αυτο ειναι και το εγκαινιο αρθρο του πρωσοπικου blog, οπου θα γραφω και για εκτος μουσικης και σινεμα θεματα. Ετσι για να γινω και γω κανονικος blogger.
Διαβαστε διαδωστε!!!!
rainboy
Την Παρασκευή 5 Μαϊου αλκοολ, ιδρώτας και μουσική θα γίνουν ένα σε ένα από τα πιο HEAVY LIVE στην Αθήνα!
Μπορείτε να κατεβάσετε το Sheddin' The Skin από τα mp3 μας αλλά και από εδώ. Downloading it άφοβα...
Εάν μετά από πολυετή ακούσματα τύπων που σπάνε κιθάρες στις σκηνές και ουρλιάζουν σπαραξικάρδια στα μικρόφωνα έχεις αρχίσει να ανακαλύπτεις και διαφορετικού είδους ακούσματα, εάν μετά τον “rock fm” η μνήμη του ραδιοφώνου σου έχει μόνιμα αποθηκευμένους τον «εν λευκώ – 87,7» και τον «cosmos – 93,6”,και εάν παρόλο του ενδιαφέροντος για μουσικές όπως η acid jazz δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις τις αγορές σου λόγω του μεγάλου όγκου κυκλοφοριών τότε διαβάζεις το σωστό άρθρο. Κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη συλλογή είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να γνωρίσεις μερικούς από τους κυριότερους καλλιτέχνες της acid σε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας τους. Μερικά από τα classics που περιέχει η συλλογή είναι το pastime paradise σε μια πραγματικά απίστευτη εκτέλεση με τον ray barreto, το am i black enough for you με τον billy paul, το cloud nine με τον mongo santamaria, το kissing my love με τον bill withers, το home is where is where the hatred is με την esther Phillips, το so what με τον george benson κ.α. Ηχητικά ο δίσκος κινείται μεταξύ λάτιν, βραζιλιάνικων,funk και jazz ρυθμών με βασικό στοιχείο φυσικά την acid.Ενημερωτικά ο δίσκος περιέχει στο ένθετο αναφορές και σχόλια για τους δίσκους από τους οποίους προέρχονται τα κομμάτια, για αυτούς που θέλουν να την ψάξουν λίγο παραπάνω. Συνιστάται ανεπιφύλακτα όχι μόνο το vol.1 που παρουσιάσαμε εδώ αλλά και όλα τ’άλλα που κυκλοφόρησαν έπειτα.
Goldfinger
Μια και την εμφάνισή της στις αίθουσες έκανε πρόσφατα το Scary Movie 4, (για το οποίο πράγματι δεν αξίζει να πω τίποτα,) και με αφορμή την σκηνή του, που κοροιδεύει το Million Dollar Baby, θα ήθελα να αναφερθώ λίγο και στην ταινία αυτή.
Επειδή κάθε κριτικός για να κάνει καριέρα, πρέπει κάποια στιγμή να θάψει (βαθειά) κάποια όχι και τόσο κακιά ταινία, αν σας άρεσε η εν λόγω ταινία, πηγαίντε κατευθείαν στην επόμενη παράγραφο... γιατί ήρθε η ώρα και για μένα...!!!
Πρέπει κατ΄ αρχήν να παραδεχτούμε ότι ο Κλιντ Ιστγουντ ήταν ο πρώτος από τους ηθοποιούς που ξεκίνησαν να γυρνάνε οι ίδιοι ταινίες, και εγκαινίασε την μόδα αυτή που ακολούθησαν άλλοι και μας έδωσαν κάποιες καλές και ιδιαίτερες ταινίες (π.χ.: George Clooney, Tommy Lee Jones etc.), και μπράβο του γι αυτό, αλλά ως εδώ! (πρώτος βέβαια μαθητής του ο Σιλβεστερ Σταλόνε που σκηνοθέτησε και κάποια Rocky, και τα Rambo4, Rocky Balboa τα οποία βρίσκονται στη διαδικασία της "pre-production" .Όπως θα καταλάβετε παρακάτω δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εδώ κολλάει το Rocky!)
Το έργο λοιπόν Million Dollar Baby έχει ως εξής, για όλους εσάς που γλιτώσατε και δεν το είδατε: Μία επαρχιώτισσα αμερικανίδα γύρω στα τριάντα, φτωχή και καταφρονεμένη, αποφασίζει να ξεκινήσει το μποξ! Έχει γενικά καλό σουλούπι, και τα πάει καλά στους πρώτους αγώνες. Φτάνει λοιπόν σε κάποιον τελικό, με μία γερμανίδα, με ναζιστικό παρελθόν, μαύρη και που παίρνει μπόλικα αναβολικά, εξ ου και οι τεράστιοι μυς... Στον αγώνα αυτόν, αν και ανταπεξέρχεται σε όλα τα βρόμικα τρικ της κακιάς μαύρης γερμανίδας, φίλης των ναζί, της τυχαίνει κάτι άσχημο και αναπάντεχο (εδώ μπαίνει το Scary Movie 4), και στην υπόλοιπη ταινία (20 λεπτά περίπου), παίρνει η Hilary Swank και ο Clint Eastwood τα όσκαρ τους... Η μία δέχεται να πάρει δέκα κιλά για τις ανάγκες της ταινίας, ο δε ασχολείται με το θέμα των αναπήρων και της ευθανασίας. Και τα δύο σίγουρες επιλογές για διάκριση στα όσκαρ! Το κεντρικό θέμα: το αμερικάνικο όνειρο, η σκληρότητα της ζωής, και η κατάρρευση πλέον του ονείρου. Τα ίδια ακριβώς, και με τον ίδιο τρόπο (μποξ, και φτώχια, κατάντια, όνειρο κλπ) δίνονται και στο Rocky, το πρώτο.. Μάλιστα αν τα κοιτάξει κανείς και τα δύο καλά καλά, μέχρι το τελευταίο εικοσάλεπτο είναι ολόιδια! Δεχόμενοι βέβαια κάποιους αναχρονισμούς στο σενάριο, σκηνοθεσία κλπ. Το τελευταίο μάλιστα δεν επικεντρώνεται τόσο στα κλισέ, ούτε έχει τόσο κακόγουστο τέλος! Ανάμεσα στις δύο, για μένα το Rocky είναι πολύ καλύτερο, και γενικά καλό. Οι ομοιότητες είναι περισσότερο εξωφρενικές: Και τα δύο πήραν όσκαρ (όχι τα ίδια κριβώς) με αντίπαλο το Σκορσεζε! Στην πιο πρόσφατη απονομή ο Σκορσέζε το άξιζε κατά την άποψή μου. Δεν έκανε το αριστούργημα του αιώνα, όπως πολλοί απαιτούν από αυτόν (εντάξει ρε φίλε, δεν μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει συνέχεια αριστουργήματα, γέμισμα του ρεβόλβερ και μπουμ μπουμ..) αλλά το Aviator ήταν η καλύτερη ταινία στα περσινά όσκαρ! Για την παλαιότερη απονομή, το 1977, δεν το συζητάμε καν, Ο Σκορσέζε αντιπροσωπευόταν με το Taxi Driver, και λέω αντιπροσωπευόταν , επειδή δεν ήταν ο ίδιος καν υποψήφιος για το όσκαρ σκηνοθεσίας!
Αλλά ας δούμε λίγο καλύτερα την τότε απονομή των όσκαρ...
1977 , 28 μαρτίου, παρουσιαστές της απονομής οι: Warren Beatty, Ellen Burstyn, Jane Fonda, και Richard Pryor.
Το Ρόκι υποψήφιο για πολλά όσκαρ, παίρνει σκηνοθεσίας(όχι ο Σταλόνε), μοντάζ και μουσικής. Για το τελευταίο ήταν υποψήφιο και το Ταξιτζής, το οποίο δεν πήρε κανένα όσκαρ! (σνομπάρισμα στον Σκορσέζε.., ο οποίος όμως θριάμβευσε σε Κάννες και Bafta!)
Σταλόνε και Ρόμπερτ ντε Νίρο συναγωνίστηκαν για το όσκαρ καλύτερου αντρικού ρόλου!
Το όσκαρ πήγε στον... Peter Finch, ο οποίος έπαιζε στο Network του Sidney Lumet. και ο οποίος δεν μπόρεσε να παραλάβει το όσκαρ του, επειδή ... είχε πεθάνει τον Ιανουάριο του ΄77!
Έτσι η ακαδημία επέδειξε ευαισθησία απέναντι στη χήρα του, και της απένειμε το όσκαρ
α΄ αντρικού ρόλου! Να προσθέσουμε ότι καλού κακού υπήρχε και δεύτερη υποψηφιότητα του Network για α΄αντρικό ρόλο, με υποψήφιο τον William Holden (αφού άλλωστε ο ένας υποψήφιος είχε αποδημήσει για μέρη μακρινά...) Ποιό είναι όμως το Network και αυτός ο
Sidney Lumet? Η ταινία στη απονομή παίρνει 4 όσκαρ, μεταξύ αυτών και η Faye Dunaway για τον α΄γυναικείο, και πολλές υποψηφιότητες! Ο σκηνοθέτης Lumet χάνει το όσκαρ σκηνοθεσίας από το Ρόκι, έχει σκηνοθετήσει το : Φόνος στο Orient Express της Αγκάθα Κρίστι, που το πετυχαίνουμε που και που στη τηλεόραση, το Gloria με την Sharon Stone, σε διασκευή του κλασσικού Γκλόρια του John Cassavetes, το The Morning After με την παρουσιάστρια της απονομής του ΄77 Jane Fonda, και πρόσφατα συνεργάζεται με τον Vin
Diesel στο πρόσφατο και ολοκαίνουριο Find Me Guilty (νομίζω δεν παίζεται ακόμα στη Ελλάδα). Ο σεναριογράφος που παίρνει το όσκαρ καλύτερου σεναρίου,Paddy Chayefsky για το ίδιο έργο, έκτοτε δεν κάνει τίποτα! Απολύτως τίποτα!(που να είναι αξιομνημόνευτο).
O Κλιντ Ιστγουντ εκείνη τη χρονιά, έχοντας υποδυθεί τον επιθεωρητή 'Dirty'-Harry Callahan στο The Enforcer, (ετοιμάζεται να ξαναπαίξει, ίσως και να σκηνοθετήσει, τον ίδιο ρόλο στο Dirty Harry, που είναι στα σκαριά...), δεν πήρε καν πρόσκληση για τα όσκαρ!
δεκαετίες, και έτσι έχει μαζέψει κάθε είδους χρυσό(:χρυσές σφΤον επόμενο χρόνο δεν αφήνει την τύχη του σε νεαρούς σκηνοθέτες όπως στο The Enforcer (πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του James Fargo, ο οποίος πολύ αργότερα, το ΄90 σκηνοθετεί και ένα επεισόδιο του "Beverly Hills, 90210"!!) και παίρνει το νόμο στα χέρια του , σκηνοθετεί το The Gauntlet, αλλά πάλι δεν παίρνει πρόσκληση στα όσκαρ. Θα πρέπει να περιμένει μέχρι το 1993, όπου θα του δοθούν διάφορα βραβεία για το Unforgiven, όπου παίζει και ο Morgan Freeman, όπως και στο Million Dollar Baby! Ο 'Dirty΄-Harry Callahan γνωστός και ως Κλιντ Ιστγουντ έχει όμως αποσπάσει από πολλές και διάφορες ακαδημίες όλα τα βραβεία που έχουν να κάνουν με καλύτερο αντρικό σύμβολο, συμπαθέστερος
νεοανερχόμενος άντρας ηθοποιός, αρσένικό πρότυπο για πολλέςαίρες, χρυσά μήλα , αχλάδια, μπότες, δορυφόρους, και πολλά άλλα...βραβεία με τέτοια ονόματα..). Στις υποψηφιότητες των όσκαρ τότε ήταν και το έργο The Omen, Η Προφητεία, που θα θυμάστε πολλοί από τα παιδικά σας χρόνια. Πήρε το όσκαρ καλύτερης μουσικής! Ο Φελίνι με το Καζανόβα πήρε το όσκαρ για τα καλύτερα κοστούμια!!(παράξενο επειδή στην ταινία δεν είχαν και τόσο νόημα τα κοστούμια, αφού συνέχεια σχεδόν επιδίδονταν σε ερωτικές περιπτύξεις. Μην παρεξηγηθώ πάντως, είναι καλούτσικη ταινία, κατά πολύ σινεφίλ, αλλά καλή..). Τέλος στη απονομή συμμετέχει και το Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου, γνωστό, αλλά με κυρίως άγνωστους συντελεστές εκτός βέβαια από τους Dustin Hoffman και Robert Redford!
Εκεί που καταλήγει τέλος πάντων η όλη κουβέντα, είναι ότι ο Σκορσέζε ήταν τότε εκεί, είναι και τώρα, ενώ οι άλλοι είναι, δεν είναι, παλιά δεν ήταν και τώρα είναι, ή το αντίθετο.. Ακόμα και ο υπεραγαπητός Φελίνι μας έχει αποχαιρετήσει από αυτό τον κόσμο. Αυτό που είναι επισης, είναι η ακαδημία, που έχει πάντα τα δικά της ιδιαίτερα και ευαίσθητα κριτήρια να μοιράζει τα όσκαρ.
Ο Σκορσέζε είναι στην κορυφή του κινηματογραφικού στερεώματος επί τόσες δεκαετίες, και όπως και να ΄χει, είναι αστείο να χάνει το βραβείο από τον βρώμικο επιθεωρητή Χάρυ!!! Που δεν έχει ούτε ένα μικρό στοιχείο καλλιτεχνικότητας σε οποιαδήποτε ταινία έχει παίξει ή σκηνοθετήσει..! Ο καουμποης που έγινε καλλιτέχνης, η Αμερική, η χώρα των ευκαιριών και των αμερικάνικων ονείρων. (όχι ότι δεν έχει το δικαίωμα οποιωσδήποτε να γίνει καλλιτέχνης, αλλα...)
Υ.Γ. Αν ήταν από τον Φελίνι, εντάξει..!
Το τελευταίο προπύργιο της <<αυτοδιαχείρισης>> δέχεται επίθεση! Η Δανέζικη κυβέρνηση αποφάσισε να ξεφορτωθεί την Κριστιάνια, την πόλη-απομεινάρι του Μάη του '68, που λειτουργούσε με δικούς της νόμους και κανόνες. Σκέφτηκε ότι είναι ένα <<φιλέτο>> ζουμερό για το ιδιωτικό κεφάλαιο, φόρεσε τη στολή του σεφ και ετοιμάζεται να σερβίρει. Οι κάτοικοί της αντιδρούν σθεναρά, ένα κίνημα συμπαράστασης αναπτύσσεται στην Ευρώπη, και όλοι περιμένουν να δουν αν 
τα χρήματα θα αγοράσουν την... ουτοπία.(κείμενο από το Ε τεύχος 783, 16/4/06). Αν και εσείς επιθυμείτε να βοηθήσετε να σωθεί η Κριστιάνια συμπληρώστε και στείλτε το παρακάτω έγγραφο. 
Οπως υποσχεθηκα χτες, εγκαινιαζω την σελιδα με τα mp3, ανεβαζοντας 3 σποτακια που ηχογραφησαμε τις πορηγουμενες μερες. Ετσι μπορειτε πλεον οχι μονο να μας διαβαζετε, αλλα και να μας ακουτε. Βεβαια ειναι ηχογραφημενα σε στιγμες παραληρηματος ολα, αλλα ισως και να γελασετε.
dj_farma
veldamoρ from muchroom freaks
cowboy
σχολιαστε ελευθερα
rainboy
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΤΕ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ:
Την Τετάρτη 26 Απριλίου ένα ακόμα live με μπάντες της εγχώριας underground σκηνής πραγματοποιείται στο Underworld Club. Οι RAINTEAR, POEM, NURSE με κοινό χαρακτηριστικό το alternative όχι όπως το γνωρίζουμε αλλά αναμεμιγμένο και με άλλους ήχους όπως nu, punk, metal, hardcore και με τους instrumental heavy-post rockers MISUSE υπόσχονται ένα δυναμικό live. Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:32!!! ακριβώς...
Την Πέμπτη 27 Απριλίου εμφανίζονται ζωντανά στο Rodeo Live Club μπάντες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής underground σκηνής. Οι FLIPTOP BOX, ACID BABY, TARDIVE DYSKINESIA και STUDIOWASTE θα παρουσιάσουν το υλικό τους σε μία βραδιά που το πειραματικό rock θα συναντήσει τη heavy πλευρά του. Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00...
Inside Man
εκδοχή 1
Το Iside Man, η καινούρια ταινία του Σπάικ Λι. Είναι μία όμορφη ταινία, γεμάτη τρυφερότητα. Ευχάριστη και τρυφερή (το είπαμε το τρυφερή!).
(μάλλον θα είδαμε διαφορετικό τρέιλερ)
εκδοχή 2
Η καινούρια ταινία του Σπάικ Λι, το Inside Man, μας προσφέρει μια ιδιαίτερη κινηματογραφική εμπειρία. Ληστεία τράπεζας οργανωμένη από έναν ιδιοφυή ληστή. Συναντά όμως έναν ιδιοφυή αστυνομικό. Κερδίζουν το σεβασμό ο ένας του άλλου, και καταπιάνονται σε μια παρτίδα σκάκι όπως την ξέρουμε πολύ καλά από τις άπειρες παρόμοιες ταινίες με κλέφτες και αστυνόμους σε τράπεζες! Παίρνεις έναν κλέφτη, έναν αστυνόμο,(τα επόμενα προεραιτικά: τη γυναίκα του αστυνόμου που τον παίρνει τηλέφωνα και του λέει πότε θα γυρίσει σπίτι, τον συνάδελφο του αστυνόμου, την κόντρα του με τους ανώτερους του, βάζεις και μερικά "μεγάλα συμφέροντα", καμιά όμορφη σαραντάρα (παντού χωράει μια όμορφη σαραντάρα, αυτές δηλαδή που παίζαν σε ταινίες επειδή ήταν όμορφες τώρα που γέρασαν να πεινάσουν?) δίνεις στους κλέφτες προβάδισμα χρόνου, τεχνογνωσία, ομήρους, καλά όπλα) και μία τράπεζα, και κάνεις μία ωραία και αξιοπρεπή ταινία δράσης!
Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον χαρακτήρα...
Το στόρυ: Έγινε ληστεία με ομήρους και οι ληστές απαιτούν αεροπλάνο για να φύγουν. Ο υπαστυνόμος (Ντένζελ Ουάσινκτον) προσπαθεί να διαπραγματευτεί και να τελειώσει με την ιστορία ώστε να πάει σπίτι του με τη φίλη του, η οποία παρεπιμπτώντος θέλει να παντρευτούν, ενώ εκείνος δεν θέλει επειδή δεν έχει αρκετή οικονομική άνεση.
Το ηθικό δίδαγμα: "..money shouldn' t really matter, they say money can' t buy love.."
Η κριτική: Απλά υπέροχο!
εκδοχή 3 (για να γίνουμε λίγο πιο καλλι(τεχνικοί))
Η νέα ταινία του Σπαικ Λι έχει πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, έξυπνους διαλόγους και καταπληκτικές ατάκες. Οι ερμεινίες είναι σε πολύ καλό επίπεδο από όλους τους ηθοποιούς.
Το μοντάζ είναι εξαιρετικό, και η σκηνοθεσία προσεγμένη. Χαρακτηριστικό είναι το κομμάτι με τους τίτλους της αρχής...
εκδοχή 4
Το Inside Man που παίζεται αυτόν τον καιρό στις αίθουσες είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα ταινία. Από έναν σκηνοθέτη που μας έχει δόσει μερικές από τις καλύτερες ταινίες που βγήκαν την περασμένη δεκαετία. Αν έχετε δει το τρέιλερ, μπορώ να σας πω ότι δεν έχει καμία σχέση με την ταινία. (καλά, όχι και καμία...). Είναι μια ταινία ευχάριστη και διασκεδαστική. Ένας κινηματογράφος που έχει σαν σκοπό την καλοπέραση των θεατών. Και η συγκεκριμένη παραγωγή το καταφέρνει αυτό στο έπακρο. Το θέμα που τίθεται επί τάπητος είναι με ποιο τρόπο το καταφέρνει. Δεν βασίζεται ούτε στα εφέ, ούτε στην ακριβή παραγωγή, ούτε στη βία και στο σεξ. Η ταινία βασίζεται στο πολύ καλό σενάριο, τους καλούς ηθοποιούς, τον καλό σκηνοθέτη της, και το καλο κλίμα μεταξύ των συντελεστών της. Ικανοποεί όλες τις προυποθέσεις για να εκπροσωπήσει έναν "καλό" κινηματογράφο! Η ταινία είναι μια απάντηση του τί γίνεται άμα βάλεις μαζί ταλαντούχους ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν. Συμπαγής και πληθωρική. Προσπαθεί να κτίσει μια επαφή με την κοινωνία, και το καταφέρνει. Είναι μια ταινία που έχει επαφή με την εποχή της, που είναι συνεπής απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και τους θεατές της. Για μένα, από τα καλύτερα δείγματα κινηματογράφου τα τελευταία χρόνια. Διότι ένα έργο τέχνης δεν χρειάζεται να είναι ριζοσπαστικό ή αντιδραστικό, αρκεί να ικανοποιεί τις παραπάνω προυποθέσεις, και είναι αξιολογότατο. Αρκεί να τη δείτε και θα καταλάβετε πως το εννοώ. Δείτε την, την συστήνω σε όλους ανεπιφύλαχτα!!!
εκδοχή 5 (μία πιο αντικομφορμιστική εκδοχή)
Κάποτε υπήρχαν τα γουεστερν... Ο καουμπόης και ταγνωστά.. (πέρα από το ότι πλέον υπάρχουν και γκει καουμπόηδες). Στη σημερινή εποχή το είδος του γουέστρν που έχει πλέον εκλείψει αντιπροσωπεύουν οι ταινίες δράσης με μπάτσους και κακούς που κυνηγιούνται. Αυτές έχουν πολλά κοινά κλισέ και στοιχεία με τα γουέστερν. Κάποτε υπήρξαν τα αντι-γουεστερν (Πεκινπα κ.α.), τα οποία άφηναν τα κλισέ των γουέστερν να καταρρέυσουν. Κατέλυαν το κλασσικό σχήμα των γουέστερν: Ο καλός, ο κακός και η πόρνη, σατήριζαν το ίδιο το είδος που εκπροσωπούσαν με αυτόν τον έντεχνο τρόπο, και ήταν ταινίες πιο ανθρώπινες όπου οι χαρακτήρες τους δεν ήταν οι καρικατούρες που όπως παρουσιάζονταν στα γουεστερν ζούσαν μέσα σε συγκεκριμμένα και επαναλαμβανόμενα μοτίβα.
Φέτος (πέρα από την παρωδεία των γκει καουμπόηδων) ήρθε ο Σπάικ Λι με το πρώτο συγχρονο αντι-γουεστερν! Είναι το Inside Man, που παίζεται αυτόν τον καιρό στις αίθουσες της Ελλάδας. Μακριά από τα κλισέ και τα μοτίβα των σύγχρονων ταινιών δράσης, αποδεχόμενος πλήρως το είδος αυτό, πραγματοποιεί μία ρίξη με τα καθιερωμένα. Πέρα όλων αυτών είναι και "political correct":
(Δε φταίνε οι αστυνομικοί,
δεν φταίνε οι ληστές,
όλοι είναι καλά παιδιά.
Οι κακοί είναι τα αφεντικά!)
Αλλά ήδη σας είπα πολλά...
Δείτε την οι ίδιοι και απολαύστε μια υπέροχη ταινία...
Υ.Γ. Λέτε να εγκαινιάζεται μια καινούρια κινηματογραφική εποχή που θα μας απαλλάξει από τα σκουπίδια του κακού Χόλυγουντ..? ...είδωμεν
Ο Oscar Βrown jr. γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1926 στο Chicago.Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και παρά τις παροτρύνσεις του για να ασχοληθεί με το επάγγελμα ο Ο.Β. βρήκε ενδιαφέρον σε μια άλλη μορφή λόγου. Η μουσική του καριέρα ξεκινάει στην ουσία το 1956 όταν απολύεται από τον στρατό με την ηχογράφηση ενός τραγουδιού του από την Mahalia Jackson.Το 1960 ο Ο.Β. ηχογραφεί το ντεμπούτο album του Sin & Soul στη Columbia Records, έχοντας ήδη πέντε ηχογραφημένα κομμάτια τα οποία περιέχονται στη τωρινή έκδοση του δίσκου. Το Sin & Soul είναι η καλύτερη δουλειά του καλλιτέχνη και το καλύτερο ντεμπούτο album που έχω ακούσει. Περιέχει κλασσικές jazz επιτυχίες όπως τα “watermelon man”, “signifyin’ monkey” “straighten up and fly right”,”but I was cool” αλλά και πασίγνωστες μελωδίες στις οποίες πρόσθεσε στίχους όπως το “afro blue” των Mongo Santamaria,το “work song” του Nat Aderley και το εκπληκτικό “dat dere” του Bobby Timmons.Από το 1964 μέχρι το 1974 ο Brown συνεργαζόταν με διάφορες εταιρείες όπως Fontana, RCA και Atlantic κάνοντας κάποιες μικρές επιτυχίες όπως τα “16 tones” και “gang bang” χωρίς καμία δουλεία του να φτάσει την επιτυχία της πρώτης. Σήμερα ο Brown ηχογραφεί την μουσική του προωθώντας την μέσω ανεξάρτητων εταιρειών παραμένοντας όπως μας τονίζει και στο τραγούδι του “cool”.
Goldfinger
Φυσικά οι δραστηριότητες μας δεν τελειώνουν εκεί. Θα προβληθούν ταινίες στα studio μας. Με all time classic την Μ.Παρασκευη το Life Of Brian (όπως κάθε χρόνο άλλωστε), αλλά και αρκετά αλλά από Monty Python. Το πρόγραμμα των προβολών θα περιλαμβάνει και αρκετά θρίλερ. Αλλά και ελληνικό αισθησιακό κινηματογράφο. Και φυσικά θα κάνουμε και μπάνιο!!!!!
Αν ακούγοντας αυτό το δίσκο των spice κάποιος σας περιέγραφε τους μουσικούς που παίζουν σε αυτόν σαν κάτι τύπους με afro μαλλί βγαλμένους από τα γκέτο της Νέας Υόρκης που ηχογραφούν κομμάτια για λογαριασμό της εταιρείας Stax δεν θα είχατε κανένα λόγο να διαφωνήσετε. Παρόλ’αυτα εδώ μιλάμε για γερμανούς μέσα από το αννόβερο οι οποίοι παιζουν ένα funk τύφλα να’χει ο Curtis Mayfield.Ρυθμικές κιθάρες, εμπνευσμένα πνευστά και δυνατό μπάσο χαρακτηρίζουν τον ήχο τους. Το album εναλλάσει αρμονικά το χορευτικό με το αργό, ατμοσφαιρικό funk.Κυκλοφόρησε το 1994 και παρά το ότι μιλάμε για μια πολύ καλή δουλειά και για μια περίοδο που δεν υπήρχαν καλές κυκλοφορίες, πέρασε στην αφάνεια. Αναμφισβήτητα απαραίτητο για αυτούς που συμπαθούν έστω και ελάχιστα αυτό το είδος.
Martin Bettinghaus - lead vocals
Noshi Prenk - keyboards
Doc Alfonso - guitar
Margot Gontarski - bass
Max Ogilvie - percussion
Ulli Schuster - drums
Goldfinger
Άλλο ένα live της Spinalonga θα λάβει μέρος στο AN Club την Παρασκευή 28/4. Θα εμφανιστούν οι heavy rockers SEMEN OF THE SUN, οι post-punk ABSENT MINDEAD και οι alternative rockers NURSE. Οι πορτές ανοίγουν στις 21:00. Να είστε όλοι εκεί...
Οι SHATTERED HOPE δημιουργήθηκαν το 2002 και κινούνται στο χώρο του ατμοσφαιρικού metal με αναφορές σε doom και death στοιχεία. Έχουν δώσει αρκετά live σε μικρά clubs αλλά και σε διάφορα ανοιχτά festival. To 2005 κυκλοφόρησαν αυτό εδώ το demo με τίτλο A View Of Grief. Περιέχει 6 κομμάτια εκ των οποίων το πρώτο είναι intro. Από την αρχή σε προϊδεάζουν για την καταθλιπτική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί σε όλο το demo τους. Και πως την σερβίρεις σωστά; Mε brutal φωνητικά φυσικά. Μέσα από τις μεγάλες συνθέσεις τους διακρίνονται οι επιρροές τους από My Dying Bride και παλιούς Paradise Lost και Anathema. Το συν στην όλη υπόθεση είναι η καλοδουλεμένη παραγωγή για ελληνική μπάντα που βρίσκεται στο ξεκίνημά της. Προσθέτοντας και την ωραία δουλειά στο artwork μιλάμε για μια προσεγμένη δουλειά. Tο demo διατίθεται δωρεάν οπότε όποιος ενδιαφέρεται επικοινωνεί με την μπάντα στα εξής e-mail: thanos_vsh@yahoo.com και Shattered_hope_@hotmail.com
Για άλλη μία Πέμπτη 4 ελληνικά συγκροτήματα του heavy-rock χώρου είχαν την δυνατότητα να παρουσιάσουν υλικό τους στο αθηναϊκό κοινό. Λίγος κόσμος βέβαια που παραβρέθηκε στο event, κυρίως φίλοι των συγκροτημάτων όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιστάσεις. Αν μη τι άλλο πάντως είχαμε ποικιλία όσον αφορά το μουσικό στυλ των groups. Εν αρχή...
Το notempo.net είναι μια προσπάθεια για να δημιουργήσουνε έναν χώρο δράσης για μπάντες με πειραματική διάθεση στον ήχο αλλά και στην σκηνική παρουσία τους. Χωρίς να είναι εύκολο να προσδιορίσουνε την μουσική ταυτότητα, όλο αυτό aφορά μπάντες που αισθανθήκαμε ότι δεν πολύ κολλάνε με τον τρόπο μιας αυστηρά metal η rock’n’roll συναυλίας.
Τα live των NIGHTSTALKER είναι ένας εγγυημένος τρόπος να περάσεις όμορφα μία βραδιά. Αυτό το γνωρίζουν οι fan της συγκεκριμένης μουσικής και έτσι το Rodeo ήταν ασφυκτικά γεμάτο εκείνη τη βραδιά...
