Morrisey – Ringleader of the Tormentors
Ετικέτες
παρουσιάσεις - κριτικές
Αχα!!!
Καινούργιος δίσκος για τον αγαπημένο μας Μορισευ (τόσα χρονιά έμπαινα στο IRC ως bigmouth_strikes_again), που πέρυσι (ή για την ακρίβεια προπερσι), επάνελθε με 2 χιτακια που τα ακούσαμε χιλιάδες φορές, και θα κάνουν χρονιά να βγούνε από τα playlist μας.
Εκ πρώτης όψεως μου φάνηκε περίεργο το εξώφυλλο. Η αισθητική μου θύμιζε περισσότερο jazz δίσκο ή μάλλον Frank Sinatra, και λέω λες να έκανε καμιά στροφή και να μην το μάθαμε;;;;;
Αλλά έτσι είναι με τον Morissey, πάντα εκπλήξεις, ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακούσεις, μέχρι να βάλεις τον δίσκο στο cd player.
Εντάξει τελικά δεν είναι Jazz, και είναι αρκετά καλός (όχι ότι το ένα αναιρεί το άλλο). Την παραγωγή την έχει αναλάβει ο Tony Visconti (David Bowie, T. Rex, Thin Lizzy, και συμμετέχουν μια Ιταλική παιδική χορωδία. Και ο Ennio Morricone. Και είναι όπως πρέπει να είναι ένας δίσκος του. Ατμοσφαιρικός, εσωτερικός και εγκεφαλικός, μελαγχολικός και συναισθηματικός όταν χρειάζεται. Και όταν λεμέ συναισθηματικός, δεν γεννούμε ελφροκλαψομουνικος, αλλά στο στυλ που μας έχει συνηθίσει από την εποχή των Smiths. Βεβαία στην συνεχεία έχουμε και τις ενστάσεις μας. Ολόκληρος Morrisey, και τέτοιος παραγωγός δεν μπορούν να βρούνε καλύτερος μουσικούς. Όχι ότι τα παιδιά δεν παίζουν καλά. Αλλά σιόρα θα μπορούσαν να βρουν άλλους, με φρέσκες ιδέες, που πραγματικά να απογειώνουν τις συνθέσεις. Αλλά όπως και να το κανείς, το κύριο σε αυτούς τους δίσκους είναι η στιχουργική του Morrisey. Είναι αυτή έπους δένει μαζί του, σε ταξιδεύει, σε μελαγχολεί και τελικά σε οδηγεί σε κάθαρση.
Σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι πολύ καλός (αν και εύκολοι εντυπωσιασμοί του ύφους, ισάξιο του Queen is Dead θα έπρεπε να λείπουν). Όσοι τον αγαπούν θα κυκλοφορούν μέχρι τα Χριστούγεννα αγκαλιά με αυτόν τον δίσκο για να τον ακούν παντού. Αυτοί που τελευταία τον ανακαλύπτουν θα ψάχνουν να βρουν κανένα Τάκη (που μάλλον δεν υπάρχει), αλλά καλά θα κάνουν και αυτοί να τεντώσουν τα αυτιά τους.
Ο Morrisey ευτυχώς θα είναι εδώ και θα μας χαρίζει αγαπημένες ηχογραφήσεις, για πολλά χρονιά ακόμα.
rainboy
Καινούργιος δίσκος για τον αγαπημένο μας Μορισευ (τόσα χρονιά έμπαινα στο IRC ως bigmouth_strikes_again), που πέρυσι (ή για την ακρίβεια προπερσι), επάνελθε με 2 χιτακια που τα ακούσαμε χιλιάδες φορές, και θα κάνουν χρονιά να βγούνε από τα playlist μας.
Εκ πρώτης όψεως μου φάνηκε περίεργο το εξώφυλλο. Η αισθητική μου θύμιζε περισσότερο jazz δίσκο ή μάλλον Frank Sinatra, και λέω λες να έκανε καμιά στροφή και να μην το μάθαμε;;;;;
Αλλά έτσι είναι με τον Morissey, πάντα εκπλήξεις, ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακούσεις, μέχρι να βάλεις τον δίσκο στο cd player.
Εντάξει τελικά δεν είναι Jazz, και είναι αρκετά καλός (όχι ότι το ένα αναιρεί το άλλο). Την παραγωγή την έχει αναλάβει ο Tony Visconti (David Bowie, T. Rex, Thin Lizzy, και συμμετέχουν μια Ιταλική παιδική χορωδία. Και ο Ennio Morricone. Και είναι όπως πρέπει να είναι ένας δίσκος του. Ατμοσφαιρικός, εσωτερικός και εγκεφαλικός, μελαγχολικός και συναισθηματικός όταν χρειάζεται. Και όταν λεμέ συναισθηματικός, δεν γεννούμε ελφροκλαψομουνικος, αλλά στο στυλ που μας έχει συνηθίσει από την εποχή των Smiths. Βεβαία στην συνεχεία έχουμε και τις ενστάσεις μας. Ολόκληρος Morrisey, και τέτοιος παραγωγός δεν μπορούν να βρούνε καλύτερος μουσικούς. Όχι ότι τα παιδιά δεν παίζουν καλά. Αλλά σιόρα θα μπορούσαν να βρουν άλλους, με φρέσκες ιδέες, που πραγματικά να απογειώνουν τις συνθέσεις. Αλλά όπως και να το κανείς, το κύριο σε αυτούς τους δίσκους είναι η στιχουργική του Morrisey. Είναι αυτή έπους δένει μαζί του, σε ταξιδεύει, σε μελαγχολεί και τελικά σε οδηγεί σε κάθαρση.
Σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι πολύ καλός (αν και εύκολοι εντυπωσιασμοί του ύφους, ισάξιο του Queen is Dead θα έπρεπε να λείπουν). Όσοι τον αγαπούν θα κυκλοφορούν μέχρι τα Χριστούγεννα αγκαλιά με αυτόν τον δίσκο για να τον ακούν παντού. Αυτοί που τελευταία τον ανακαλύπτουν θα ψάχνουν να βρουν κανένα Τάκη (που μάλλον δεν υπάρχει), αλλά καλά θα κάνουν και αυτοί να τεντώσουν τα αυτιά τους.
Ο Morrisey ευτυχώς θα είναι εδώ και θα μας χαρίζει αγαπημένες ηχογραφήσεις, για πολλά χρονιά ακόμα.
rainboy
1 σχόλιο:
τώρα σοβαρά προβλέπεις το κόλλημα μου να συνεχιστεί μέχρι τα χριστ/να;;;;;;;;;
αμάν, κακό που μας βρήκε!
:-)
Δημοσίευση σχολίου