Sunny Μπαλτζή & Santa Fila – Jet Lag (κάτι αλλάζει;;;;)
Ετικέτες
παρουσιάσεις - κριτικές
Η ελληνική σκηνή έχει αρχίσει επιτελούς να δείχνει τα δόντια της.
Υπάρχουν άνθρωποι με όρεξη και ταλέντο, που μπορούν να πειραματιστούν και να κάνουν αξιόλογα γράμματα , και κυρίως σύγχρονα. Πράμματα που να μην είναι μίζερα και γκρινιάρικα. Δεν είναι ο μονός τρόπος να είμαστε ρεαλιστές, το να κλαίμε την μοίρα μας. Και δυστυχώς αυτό το νέα κίνημα ρεαλισμού στην μουσική τις τελευταίες δεκαετίες, έχει ταυτίσει τα δυο παραπάνω. Και αν και δεν μπορούν σήμερα να γίνουν «καταραμένοι», προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας δείξουν ότι είναι. Ε, αρκετά!!!!! Δεν είμαστε στην εποχή που έπαιζε ο Σιδηροπουλος λιώμα στο Αν και του πέταγαν κουτάκια. Πως μπορούν να κάνουν τους καταραμένους, όλοι αυτοί που γεμίζουν εύκολα στάδια, και τα περισσότερα σπίτια έχουν τουλάχιστον μια ηχογράφηση τους. Όχι ότι κακώς είναι επιτυχημένοι. Άλαλα πρέπει να καταλάβουν ότι μπορούν να κάνουν και αλλά γράμματα από την ωμή μιζέρια (δείτε λίγο την μελαγχολία του Μορισσευ, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου μίζερη)
Αλλά ξέφυγα αρκετά από το θέμα. Το θέμα μας είναι το Jet Lag. Μια ελληνική δουλειά που πραγματικά με ενθουσίασε. Είχε μια σπάνια φρεσκάδα. Ήταν αυτό που έψαχνα να ακούσω καιρό και δεν το έβρισκα. Το Ελληνικό Ποπ- Ροκ της εποχής μας. Speedατο όσο πρέπει, αλλά όχι άτεχνο, όχι punkικο. Αρκετές κιθάρες, αλλά και αρκετοί ηλεκτρονικοί ήχοι. Η φωνή της Sunny, που σου μένει χαραγμένη (μολονότι δεν είναι κλασσική γυναικεία φωνή). Πιασαρικα ρεφραίν, αλλά όχι και χαζοχαρούμενα. Μουσική που μπορεί να σε συνοδεύει κάθε μέρα, και να γίνει κομμάτι σου, και εσύ δικό της.
Πάντως με κέρδισε για να είμαι ειλικρινής η διασκευή στο Sunny του Bobby Hebb, (το αγαπημένο μου τραγούδι στην Α’ Γυμνασίου, αλλά είχα 2-3 χρονιά να το ακούσω) , όχι γιατί μεταμόρφωσε πραγματικά το κομμάτι, αλλά και για την επιλογή. Και εδώ τίθεται αμείλικτο το ερώτημα. Γιατί γυρίζεις video-clip, με έναν σωρό guests, αρκετά ενδιαφέρον (και σκηνοθετικά, και σενάρια), το οποίο όμως ξέρεις ότι θα το βγάλουν ακατάλληλο. Και θα το παίζει μια φορά την βδομάδα το MAD στις 3 το πρωί. Εγώ αισθάνομαι πολύ τυχερός που είχα δυο φορές αϋπνίες, και ανοίγοντας την τηλεόραση πέτυχα το βίντεο, αλλά πραγματικά, δεν το ευχαριστήθηκα με μισόκλειστα ματιά. Για σοβαρευτείτε λίγο.
Όσο για την διασκευή στο «άδειο μου πακέτο» επειδή δεν εχω «δεθεί» τόσο με το πρωτοτυπο, δεν ειχα προβλημα, και αντιθετως μου αρεσε αρκετα.
Δυστυχως της προηγουμενες δουλειες δεν τις εχω ακουσει (ηδη τις ψαχνω βεβαια).
Τελικά φέτος (ειδικά στην ελληνική σκηνή) βλέπουμε το «ασθενές» φύλο να έρχεται στο προσκήνιο. Μετά τον εκπληκτικό δίσκο των Film, η Sunny, και σε λίγες μέρες ελπίζω να φτάσει στα χεριά μας το demo των Mary& The Boy. ΜΕ πραγματικό ενδιαφέρον περιμένουμε και αλλά φρέσκα γράμματα (στείλτε μας και σεις τα demo σας)
rainboy
Υπάρχουν άνθρωποι με όρεξη και ταλέντο, που μπορούν να πειραματιστούν και να κάνουν αξιόλογα γράμματα , και κυρίως σύγχρονα. Πράμματα που να μην είναι μίζερα και γκρινιάρικα. Δεν είναι ο μονός τρόπος να είμαστε ρεαλιστές, το να κλαίμε την μοίρα μας. Και δυστυχώς αυτό το νέα κίνημα ρεαλισμού στην μουσική τις τελευταίες δεκαετίες, έχει ταυτίσει τα δυο παραπάνω. Και αν και δεν μπορούν σήμερα να γίνουν «καταραμένοι», προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας δείξουν ότι είναι. Ε, αρκετά!!!!! Δεν είμαστε στην εποχή που έπαιζε ο Σιδηροπουλος λιώμα στο Αν και του πέταγαν κουτάκια. Πως μπορούν να κάνουν τους καταραμένους, όλοι αυτοί που γεμίζουν εύκολα στάδια, και τα περισσότερα σπίτια έχουν τουλάχιστον μια ηχογράφηση τους. Όχι ότι κακώς είναι επιτυχημένοι. Άλαλα πρέπει να καταλάβουν ότι μπορούν να κάνουν και αλλά γράμματα από την ωμή μιζέρια (δείτε λίγο την μελαγχολία του Μορισσευ, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου μίζερη)
Αλλά ξέφυγα αρκετά από το θέμα. Το θέμα μας είναι το Jet Lag. Μια ελληνική δουλειά που πραγματικά με ενθουσίασε. Είχε μια σπάνια φρεσκάδα. Ήταν αυτό που έψαχνα να ακούσω καιρό και δεν το έβρισκα. Το Ελληνικό Ποπ- Ροκ της εποχής μας. Speedατο όσο πρέπει, αλλά όχι άτεχνο, όχι punkικο. Αρκετές κιθάρες, αλλά και αρκετοί ηλεκτρονικοί ήχοι. Η φωνή της Sunny, που σου μένει χαραγμένη (μολονότι δεν είναι κλασσική γυναικεία φωνή). Πιασαρικα ρεφραίν, αλλά όχι και χαζοχαρούμενα. Μουσική που μπορεί να σε συνοδεύει κάθε μέρα, και να γίνει κομμάτι σου, και εσύ δικό της.
Πάντως με κέρδισε για να είμαι ειλικρινής η διασκευή στο Sunny του Bobby Hebb, (το αγαπημένο μου τραγούδι στην Α’ Γυμνασίου, αλλά είχα 2-3 χρονιά να το ακούσω) , όχι γιατί μεταμόρφωσε πραγματικά το κομμάτι, αλλά και για την επιλογή. Και εδώ τίθεται αμείλικτο το ερώτημα. Γιατί γυρίζεις video-clip, με έναν σωρό guests, αρκετά ενδιαφέρον (και σκηνοθετικά, και σενάρια), το οποίο όμως ξέρεις ότι θα το βγάλουν ακατάλληλο. Και θα το παίζει μια φορά την βδομάδα το MAD στις 3 το πρωί. Εγώ αισθάνομαι πολύ τυχερός που είχα δυο φορές αϋπνίες, και ανοίγοντας την τηλεόραση πέτυχα το βίντεο, αλλά πραγματικά, δεν το ευχαριστήθηκα με μισόκλειστα ματιά. Για σοβαρευτείτε λίγο.
Όσο για την διασκευή στο «άδειο μου πακέτο» επειδή δεν εχω «δεθεί» τόσο με το πρωτοτυπο, δεν ειχα προβλημα, και αντιθετως μου αρεσε αρκετα.
Δυστυχως της προηγουμενες δουλειες δεν τις εχω ακουσει (ηδη τις ψαχνω βεβαια).
Τελικά φέτος (ειδικά στην ελληνική σκηνή) βλέπουμε το «ασθενές» φύλο να έρχεται στο προσκήνιο. Μετά τον εκπληκτικό δίσκο των Film, η Sunny, και σε λίγες μέρες ελπίζω να φτάσει στα χεριά μας το demo των Mary& The Boy. ΜΕ πραγματικό ενδιαφέρον περιμένουμε και αλλά φρέσκα γράμματα (στείλτε μας και σεις τα demo σας)
rainboy
2 σχόλια:
Σάννυ Μπαλτζή & Santa Fila - Santa Fila (Αγία Αναμονή), 1995.
Αρκετοί από μας γνωρίσαμε την Σάννυ Μπαλτζή μέσα από τους στίχους που έχει δώσει στον Λάκη Παπαδόπουλο.
Το cd αυτό το τσίμπησα από κάποιον τράκερ (ονόματα δεν λέμε) και το παραθέτω χωρίς πολλές πληροφορίες για την ίδια και το συγκρότημα της, αφού ούτως η άλλως τόσο το όνομα της όσο και η δουλειά της καλύπτονται από ένα πέπλο μυστηρίου.
http://www.gigasize.com/get.php/291561/1995SantaFila.rar
LKS (from all the greek music forums!!!!)
Σπανια φρεσκαδα το jet lag; Μημπως ακουγες καποιο αλλο αλμπουμ;
Κατ'αρχας η παραγωγη ειναι απο τις πιο χαλια που ειχα την ατυχια να ακουσω τα εικοσι τελευταια χρονια.
Αυτο βεβαια ειναι φυσικο, αν σκεφτη κανεις οτι:
Ο παραγωγος του cd Γιάννης Αγγελάκας ουτε παραγωγος ειναι, μα ουτε και "φρεσκος".
H Sunny Μπαλτζη δεν ειναι τραγουδιστρια ουτε και εχει καμια αξιολογη φωνη (ειχε το θαρρος να το παραδεχτει και η ιδια σε καποια συνεντευξη της).
Τα κομματια του cd μοιαζουν περισσοτερο με κακοπαιγμενα και κακογραμμενα metal-o, funk-o, jazz-o, bahal-o, ξερω 'γω τι σχηματακια που ακουγαμε απο μπαντες της γειτονειας μας πριν απο 30 χρονια (που ευτυχως η τα παρατησαν συντομα η εμαθαν να παιζουν και να γραφουν μουσικη).
Οι Santa Fila αποτελουνται απο φανερα στυλιστικα παραταιρους μουσικους οι οποιοι με την προσθηκη λουπων και συνθεσαιζερ ελπιζουν να εκμοντερνισουν τον εντελως απαρχαιωμενο τους ηχο που με δυσκολια καταφερνει να αγγιξη τις αρχες της δεκαετιας του 80.
Το συγκεκριμενο Jet Lag καταφερε να πιαση πατο στις πωλησεις...
...τοτε συμπερενω οτι ισως πραγματικα να ακουγες καποιο αλλο αλμπουμ.
Το να χαρακτηριζει κανεις αυτο το αλμπουμ "Το Ελληνικό Ποπ- Ροκ της εποχής μας" ειναι -επειεικως τουλαχιστον- προσβλητικοτατο για ολες και ολους εμας που ζουμε σημερα και γραφουμε μουσικη. Εκτος εαν το λες ειρωνικα, η το ημερολογιο σου γραφει 13 Απριλιου 1957.
Αν υποθεσουμε οτι καθε νεο αλμπουμ που βγαινει σ' αυτην τη χωρα παει την μουσικη ενα βημα μπροστα, τοτε, αυτο το συγκεκριμενο εχει βαλη την οπισθεν και εχει σανιδωσει το γκαζι.
Η "διασκευη" του Sunny, μονο καποια της εποχης της Tina & Ike η του Sonny & Cher οπως εμενα θα κερδιζε σαν διασκευη, οσο για την επιλογη του συγκεκριμενου κομματιου, τι να πω, το Sunny κατω απο την Sunny θα επεφτε, τι περιμενες δηλαδη να το ελεγε ο Κοκοτας;
Οσο για το video clip, παλι θα διαφωνησω μαζι σου, θεωρω μεγαλη μαγκια της Sunny να το κανει τοσο πρωτοποριακο ωστε να βγαινει στην νυχτερινη ζωνη, τουλαχιστων δειχνει οτι η κοπελα ειναι σ' αυτον τον τομεα πολυ μπροστα. Βεβαια αν ειχα κι εγω αντρα σκηνοθετη και ολους αυτους τους διασημους γνωστους θα ημουν κι εγω πολυ μπροστα αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια.
Μονο το "στο αδειο μου πακετο" καταφερνει να δωση καποια δυναμικη πνοη στο cd, αν και αυτο ειναι περισσοτερο αποτελεσμα του ιδιου του κομματιου παρα της οποιας διασκευης. Παρ' ολα αυτα το θεωρω πολυ καλη επιλογη και αξιολογη διασκευη.
Καταφερα να ακουσω(!) και καποια αλλα τραγουδια απο προηγουμενες δουλειες της Sunny με τους Santa fyla, και ειλικρεινα απογοητευτηκα. Αν με αριστα το δεκα το Jet lag επερνε με δυσκολια τρια, τοτε τα προηγουμενα σιγουρα θα εμεναν στον ασσο.
Συμπερασμα: Raining pleasure, micro, τσοπανα rave, Past Perfect, ακομα και οι παλαιοτεροι terror x crew, ημισκουμπρια, ενδελεχεια, γενια του χαους, Deus Ex Machina, Goin' Through, τρυπες, η εστω οι Magic De Spell, Σιδηροπουλος, Πουλικακος, fatme, 2002gr, αντε και oi socrates, pol, peloma bokiou, ετσι για να αναφερω μερικους μικρους και μεγαλους καλλιτεχνες, ναι, αυτοι θεωρουνται ακομα και σημερα μοντερνοι, φρεσκοι και επικαιροι, παρα τα λιγα η πολλα χρονια που περασαν απο τοτε που ακουσαμε τα τραγουδια τους. Ας μην λεμε ομως οτι και το συγκεκριμενο cd των Santa fila και της Sunny Μπαλτζη ανηκει σε αυτην την κατηγορια των φρεσκων. Προσωπικα το θεωρω μεγαλη σπαταλη πλαστικου, χαρτιου και χρονου για να το ακουσω.
Το επομενο τους αλμπουμ ισως τα αλλαξη ολα αυτα, τους το ευχομαι ολοψυχα.
Δημοσίευση σχολίου